Αργότερα, επέστρεψαν οικογενειακώς στην Καρδίτσα όπου η μητέρα της
άνοιξε το τσιπουράδικο, “Το
Στέκι της κυρά-Γιώτας” (όπως λέγεται από το όνομα της μητέρας της) στο οποίο η
Αντιγόνη εργάζεται μέχρι σήμερα και μέσα στο οποίο είχε περάσει άπειρες ώρες
παρέα με τις τρεις αδελφές της. Με την επιστροφή της όμως στην Καρδίτσα, η
Αντιγόνη άφησε και την ρυθμική και για 4 χρόνια ασχολήθηκε με την κολύμβηση. Οι
επιδόσεις της ωστόσο δεν ήταν πολύ καλές.
Μία ημέρα, την περίοδο που έδινε εξετάσεις για το αθλητικό σχολείο, είχε
φύγει ένα μπαλάκι του τένις και καθώς πήγε να το πιάσει περπάτησε κάπως γρήγορα
και έτυχε να τη δει ο μετέπειτα προπονητής της στον στίβο, Θανάσης Δεληγιάννης.
Αυτός ήταν που της πρότεινε να ασχοληθεί με το βάδην.
«Εγώ δεν ήθελα να το κάνω, γιατί πολύ απλά δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο
αγώνισμα. Εκείνος επέμενε για χρόνια, μάλιστα ερχόταν στο τσιπουράδικο της
μαμάς μου προκειμένου να με πείσει να ασχοληθώ. Θυμάμαι, μου έλεγε πως είμαι
φτιαγμένη για το βάδην, γιατί είχε δει την τεχνική μου από τη στιγμή που πήγα
να πιάσω το μπαλάκι του τένις» είχε αποκαλύψει η ίδια σε συνέντευξή της στην
ιστοσελίδα iefimerida και τη δημοσιογράφο Χριστίνα Ζάχου.
Για τρία χρόνια, δεν πήγε σε καμία προπόνηση. Όταν το έκανε κατάλαβε πως
το βάδην ήταν πράγματι αυτό που της ταίριαζε. Όταν δε, πήρε το πρώτο της
μετάλλιο, κόλλησε.
Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη σταμάτησε το 2004, πριν από τους Ολυμπιακούς
Αγώνες. Όπως η ίδια είχε πει, δεν ήταν ακόμα ώριμη, μετά ήρθαν και οι σπουδές
στο ΤΕΦΑΑ, οπότε σταμάτησε για περίπου 8 χρόνια τον αθλητισμό σε υψηλό επίπεδο.
Ευτυχώς για την ίδια, ένα στοίχημα τής άλλαξε πορεία και επέστρεψε ξανά στα
τέλη του 2011, σε ηλικία 27 ετών. Όλα αυτά τα χρόνια όμως, δε σταμάτησε ποτέ να
εργάζεται στο τσιπουράδικο της μητέρας της. Πολλές φορές μάλιστα αναγκαζόταν να
προπονείται τα βράδια καθώς ήταν οι μόνες κενές ώρες που είχε.
Σύμμαχοί της στην προσπάθεια της ήταν πάντα η οικογένειά της και ο
σύζυγός της και τελικά το πείσμα και το πάθος της για το βάδην, τη δικαίωσε.
Κόντρα σε όλους όσοι έλεγαν ότι έχει μεγαλώσει αρκετά για να ασχολείται με τον
πρωταθλητισμό, και παρά την παντελή έλλειψη βοήθειας από την πολιτεία, η Αντιγόνη
Ντρισμπιώτη κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο.
Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα έτρεξε να αγκαλιάσει τον σύζυγό της και
λίγα λεπτά μετά ξέσπασε σε κλάματα, όχι από λύπη, αλλά από υπερηφάνεια.
Βλέποντας πως οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής και οι θυσίες της έπιασαν
τόπο και την ανέβασαν στην κορυφή της Ευρώπης.
elnea.gr
