Αριθμός
απόφασης 320/2023
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΗΒΩΝ
(Τακτική
Διαδικασία)
Απόσπασμα
της απόφασης
Με το από 14-05-2010 συμβόλαιο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος για
επαγγελματική χρήση η ενάγουσα ανέλαβε, ως «Προμηθευτής», την υποχρέωση έναντι
της εναγομένης να ηλεκτροδοτήσει το κείμενο στη Θήβα και επί της οδού . , αριθ.
. ακίνητό της με «εναλλασσόμενο ρεύμα 50 περιόδων τριφασικό, τάσεως 181 βολτ,
ισχύος περίπου 15 KVA», αυτή δε ως «Καταναλωτής» να καταβάλλει την αξία του
καταναλωμένου ηλεκτρικού ρεύματος, σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου. Στα
πλαίσια της υποχρεώσεώς της αυτής η ενάγουσα παρέσχε στην εναγομένη την υπ’
αριθ. . παροχή ηλεκτρικού ρεύματος με τιμολόγιο Γ21 επαγγελματικό. Ωστόσο παρά
το γεγονός ότι η εναγομένη έκανε χρήση του παρεχόμενου ηλεκτρικού ρεύματος στις
εγκαταστάσεις της, έπαυσε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και δεν
κατέβαλε στην ενάγουσα, ως όφειλε, τα συνολικά ποσά των λογαριασμών που εξέδιδε
και της απέστελλε και αφορούσαν τη χρονική περίοδο από 21-11-2013 έως
25-05-2015. Ο τελευταίος λογαριασμός εκδόθηκε στις 29-04-2015 (με λήξη
προθεσμίας πληρωμής στις 25-05-2015) με συνολικό ποσό πληρωμής 6.679,84 ευρώ,
μετά την αφαίρεση της προκαταβολής ποσού τριακοσίων (300) ευρώ που είχε
καταβάλει η εναγομένη και των χρεώσεων ΔΤ, ΔΦ, ΤΑΠ και ΕΡΤ, το οποίο μέχρι
σήμερα οφείλεται στην ενάγουσα.
Η
εκπλήρωση της παροχής από την εναγόμενη είχε συμφωνηθεί με τη σύμβαση σε
ορισμένη (δήλη) ημέρα, η οποία συμπίπτει με την ημερομηνία λήξεως της
προθεσμίας πληρωμής εκάστου λογαριασμού της ΔΕΗ, η οποία έγκαιρα σχετικώς
ειδοποιείτο, με τη παρέλευση δε της ημερομηνίας αυτής κατέστη υπερήμερη.
Η ένδικη
αξίωση της ενάγουσας Δ.Ε.Η. για την καταβολή του τιμήματος της παρεχόμενης από
αυτήν στην εναγομένη ηλεκτρικής ενέργειας και εκτελέσεως της μεταξύ τους
καταρτισθείσας συμβάσεως παροχής ηλεκτρικού ρεύματος (που αποτελεί σύμβαση
πωλήσεως-ΠΠρΘεσ 24446/1999 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Μ. Μαγγίβα, σε Γεωργιάδη – Σταθόπουλο ΑΚ,
αρθρ. 513, αρ. 5, Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ Τόμος Τ’, ημίτομος Α, Ειδικό Ενοχικό,
αρθρ. 513, αρ. 114), γεννήθηκε κατά το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως
25-05-2015, αφού κατ’ αυτό το χρονικό διάστημα επήλθε το δικαιοπρακτικό γεγονός
της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, από το οποίο πηγάζει η ένδικη απαίτηση, ήταν
δε δυνατή και η δικαστική επιδίωξη της αντίστοιχης απαιτήσεως του τιμήματος,
που αναλογούσε στη μηνιαία καταναλισκόμενη εκ μέρους της εναγομένης ηλεκτρική
ενέργεια, εφόσον η ενάγουσα δεν επικαλείται νομικούς λόγους που την εμπόδιζαν
να επιδιώξει δικαστικός το αντίστοιχο τίμημα (ΠΠρΘεσ 24446/1999 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Άλλωστε οι ένδικες αξιώσεις είναι περιοδικώς καταβλητέες (επαναλαμβανόμενες
παροχές), διαφόρου μεν κάθε φορά ύψους, αλλά σαφώς καθορισμένου εκ των προτέρων
περιεχομένου, οι οποίες δεν διατελούν ως προς τη γένεση και ύπαρξή τους υπό
αίρεση, αλλά παράγονται διά μόνης της παρόδου του αναγκαίου χρόνου (κατά τη
βούληση των συμβαλλομένων ΑΠ 330/1985, ΕφΠατρ 949/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Συνεπώς, η παραγραφή της αξιώσεως για καταβολή του
τιμήματος της καταναλισκομένης από την εναγόμενη ηλεκτρικής ενέργειας κατά
τη διάρκεια του έτους 2013 και δη από 21-11-2013 μέχρι 31-12-2013, ποσού 393,15
ευρώ, άρχισε από το τέλος του οικονομικού έτους 2013, ήτοι από 1-01-2014 και
μέχρι την άσκηση της υπό κρίση αγωγής στις 3-09-2020 (βλ. την υπ. αριθ.
./3-09-2020 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Εύβοιας . ), παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της
πενταετίας και επομένως η ένδικη αξίωση της ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από
21-11-2013 μέχρι 31-12-2013 έχει
υποκύψει στην προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 250.1 ΑΚ πενταετή
παραγραφή. Επίσης, η παραγραφή της ένδικης αξιώσεως που αναφέρεται στο
έτος 2014, συνολικού ποσού 6.184,67 ευρώ, άρχισε να τρέχει από 1-01-2015 και
έως την άσκηση της υπό κρίση αγωγής στις 3-09-2020, παρήλθε χρονικό διάστημα
μεγαλύτερο της πενταετίας, οπότε η ένδικη αξίωση για το έτος 2014 υπέκυψε στην
ως άνω πενταετή παραγραφή.
Ο
ισχυρισμός δε της ενάγουσας, που στοιχειοθετεί την αντένσταση της διακοπής της
παραγραφής, ότι δηλαδή με την αποστολή του από 25-11-2019 εξωδίκου, σύμφωνα με
το περιεχόμενο του οποίου καλείτο η εναγομένη να καταβάλει το σύνολο των
ανεξόφλητων λογαριασμών (βλ. τη με αριθ. ./4-12-2019 έκθεση επίδοσης της
δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Εύβοιας . ), αναγνωρίσθηκε η εκζητούμενη
στο σύνολό της οφειλή (εκ μέρους της), αφού αυτή δεν εναντιώθηκε, ούτε
αμφισβήτησε τα οφειλόμενα ποσά και συνεπώς χώρησε διακοπτικό της παραγραφής
γεγονός, τυγχάνει απορριπτέος, αφού σε καμία περίπτωση από τη σιωπή της εναγομένης δεν μπορεί να συναχθεί
αναγνώριση της οφειλής (ΑΠ 924/977, ΕφΔωδ 86/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Ούτε πάλι
ευσταθεί ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι το χρονικό σημείο εκκίνησης της
παραγραφής μετατοπίζεται στην ημερομηνία έκδοσης του εκκαθαριστικού «τελικού»
λογαριασμού, ήτοι την 29η-04-2015, αφού σύμφωνα με τον υπ’ αριθ. 4 όρο του από
14-05-2010 συμβολαίου παροχής ρεύματος, που έγινε αμοιβαίως αποδεκτό από τους
διαδίκους: «Ο καταναλωτής είναι υποχρεωμένος με την παρουσίαση του σχετικού
λογαριασμού να καταβάλλει στον Προμηθευτή το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στο
ρεύμα που του προσφέρθηκε ή του χορηγήθηκε με βάση το Συμβόλαιο αυτό». Τα ανεξόφλητα δηλαδή τιμολόγια παροχής
ρεύματος έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα άμα τη λήψη τους από την εναγομένη και
καμία επιρροή δεν ασκεί το γεγονός της αποστολής συγκεντρωτικού λογαριασμού στις
29-04-2015.
Κατ’
ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αξίωση της
ενάγουσας για το χρονικό διάστημα από 21-11-2013 έως 31-12-2014 υπέκυψε στην πενταετή παραγραφή του
άρθρου 250.1 ΑΚ και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί κατ’ ουσίαν η αγωγή ως προς το
ανωτέρω ποσό των 6.577,82 ευρώ, γενομένης δεκτής και από ουσιαστική άποψη της
σχετικής ανατρεπτικής ένστασης παραγραφής (άρθρα 247, 250 αρ. 1, 253 και 277
ΑΚ) που παραδεκτά προέβαλε η εναγομένη.
Περαιτέρω,
αποδείχθηκε ότι τουλάχιστον από τις 18-07-2014 και μετά δεν υπήρξε κατανάλωση
ρεύματος, γεγονός που προκύπτει από τους αποσταλέντες στην εναγομένη
λογαριασμούς, στους οποίους δεν αποτυπώνεται κατανάλωση ενέργειας. Το συνολικό
ποσό δε των 102,02 ευρώ, που αιτείται επιπλέον η ενάγουσα (αφαιρουμένου από του
αιτηθέντος ποσού των 6.679,84 ευρώ του ποσού των 6.577,82 ευρώ που έχει
παραγραφεί), αφορά σε τόκους υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από 23-01-2015
έως 23-03-2015 επί του κεφαλαίου, το οποίο έχει, κατά τα ως άνω εκτεθέντα,
παραγραφεί, σύμφωνα δε με τα οριζόμενα στο άρθρο 274 ΑΚ, όταν παραγραφεί η
κύρια αξίωση συμπαραγράφονται και οι παρεπόμενες από αυτήν αξιώσεις, και αν
ακόμα δεν συμπληρώθηκε η παραγραφή που ισχύει για αυτές, μεταξύ των οποίων
περιλαμβάνεται και η αξίωση περί τόκων (Γ. Τσουλούφας σε Λεοντή ΔΕΑΚ Τόμος 1,
έκδοση 2020, άρθρο 274, αριθ. 1-2, σελ. 764-765, Γεωργιάδη-Σταθόπουλου ΑΚ άρθρ.
274, αρ. 2, Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ Τόμος Α’, Γενικές Αρχές, αρθρ. 274, αρ. 2), κι
επομένως το σχετικό κονδύλιο έχει παραγραφεί και θα πρέπει να απορριφθεί ως
ουσία αβάσιμο
odigostoupoliti.eu
