Παλιέ μου φίλε
σύντροφε περασμένων καιρών
συγχώρα με που χτες, όταν καμάρωνες
για τα καινούρια σου έπιπλα,
εγώ σκεφτόμουνα πως το καθένα
έκρυβε κάποιαν υποχώρηση,
ένα χιλιάρικο περίπου εκπορνευμένης σκέψης
που πια την πούλαγες
χωρίς να νιώθεις την ανάγκη
έστω να παραστήσεις τραγωδία.
TITOΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ,
Ποιήματα II, 1953-1959, Κέδρος
