Υπάρχει ένα ρολόι που
λειτουργεί χωρίς γρανάζια, χαλαζίες και ηλεκτρονικά τσιπ. Ένα ρολόι από
λουλούδια.
Έχει ωστόσο δύο
μειονεκτήματα: δεν καλύπτει όλες τις ώρες της ημέρας, ενώ η συννεφιά μπορεί να
υπονομεύσει την αξιοπιστία του. Πού βασίζεται ο μηχανισμός του; Στους
λεγόμενους κιρκαδικούς ρυθμούς, χάρη στους οποίους τα πέταλα των λουλουδιών
ανοίγουν και κλείνουν σε περιοδική βάση κάθε εικοσιτετράωρο. Αυτά τα «ρολόγια»
ανακαλύφτηκαν το 1729 από τον αστρονόμο Ζαν-Ζακ Ντ’ Ορτού ντε Μαρέν. Ένα χρόνο
αργότερα ο Σουηδός φυσιοδίφης Κάρολος Λινναίος (1707-1778) εκμεταλλεύτηκε την
εν λόγω ανακάλυψη και την παρατηρητικότητά του, για να φυτέψει στον κήπο του
διαφορετικά λουλούδια τα οποία άνοιγαν και έκλειναν διαδοχικά κατά τη διάρκεια
της ημέρας, δίνοντας την εντύπωση ότι ήταν δείκτες ρολογιού. Οι βοτανολόγοι
αποδίδουν το άνοιγμα και το κλείσιμο των πετάλων στο λεγόμενο μηχανισμό της
φωτοναστίας, κινήσεις των φυτών που πυροδοτούνται από φωτεινά ερεθίσματα.
