στην αρχέγονη τοπολογία μας
στην απαρχή της βρεφικής μας
αθωότητας.
Εκεί που φωσφορίζουσες
αναδύονται οι μνήμες, ντυμένες
την παραδεισένια μας υπόσταση.
Εκεί που ο αδιάλυτος κόμπος
των απόκρυφων της ύπαρξης
λύνεται μυστικά και τρυφερά.
Εκεί που ο Υπέρτατος Άυλος
ενσαρκώνεται ξανά
σε ανθρώπου δέμας τρυφερό.
Το Θείο Βρέφος χαμογελά…
…και οι εγγραφές αιώνων
στην ακρώρεια της διανόησης
ζωγραφίζουν την καλοσύνη στην
ψυχή.
…κι η ελπίδα της ειρήνης
δωρίζει την αρμονική συναλληλία
και την καταλλαγή του πνεύματος.
…και όλες των Ανθρώπων οι στρατιές
περνούν από την υλικότητα των
καθημερινών
στην Αρχαγγελική αλλότητα του
θαύματος!
Όλγα Μούσιου Μυλωνά
