Η κλιματική κρίση
απαιτεί απο μια Πολιτεία να προλαμβάνει. Κι όμως, τόσο στις φωτιές, αλλά και
ιδιαίτερα με τις πλημμύρες, είδαμε μια χώρα αθωράκιστη. Σήμερα καταθέσαμε και
ερώτηση στη Βουλή, σε συνέχεια σχετικής δήλωσής μου, η οποία αναφέρεται στα
Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνου Πλημμύρας και στην αιτιολογημένη γνώμη εις βάρος
της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λόγω της καθυστέρησης στην
επικαιροποίηση των Σχεδίων αυτών.
Πρόκειται για
Οδηγία του 2007 για την αξιολόγηση και τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας, η
οποία έπρεπε να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο το 2009, έγινε ΦΕΚ το 2010 και
όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση, δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα. Η βάση για
τα εν λόγω Σχέδια είναι οι Χάρτες Επικινδυνότητας Πλημμύρας που καλύπτουν τις
γεωγραφικές περιοχές που θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν και οι Χάρτες Κινδύνου
Πλημμύρας που δείχνουν τις πιθανές αρνητικές συνέπειες λόγω πλημμύρας.
Το 2018 επί
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αναρτήθηκαν τα πρώτα Σχέδια, στα οποία να σημειώσω ότι η
Θεσσαλία είναι κόκκινη – Καρδίτσα, Λάρισα, Βόλος, Νέα Αγχίαλος. Τα Σχέδια αυτά
στη συνέχεια έπρεπε να αναθεωρηθούν έως 31.12.2021, η κυβέρνηση της ΝΔ όμως δε
συμμορφώθηκε, με αποτέλεσμα την προειδοποιητική επιστολή της ΕΕ το Φλεβάρη του
2022 και τελικά, λόγω απραξίας και πάλι, την αιτιολογημένη γνώμη το Σεπτέμβριο
του 2022. Και φυσικά, στις 15.02.2023, η ΕΕ έστειλε δεύτερη προειδοποιητική
επιστολή καθυστέρησης επικαιροποίησης για τα δεύτερα Σχέδια Διαχείρισης
Κινδύνου Πλημμύρας.
Εκτός από τα
πρώτα Σχέδια του 2018, επί ΣΥΡΙΖΑ εκπονήθηκε το 2016 η Εθνική Στρατηγική
Προσαρμογής στην κλιματική κρίση, η οποία προέβλεπε και σχετικά Περιφερειακά
Σχέδια. Ούτε αυτά έχουν προχωρήσει, μάλιστα το Σχέδιο της Θεσσαλίας έχει πάρει
τέσσερις παρατάσεις!
Θέλω να τονίσω
ότι για να αντιμετωπίσεις τέτοια φαινόμενα, απαιτείται επιστημονική γνώση και
πρόληψη. Ακόμα κι αν το επόμενο φαινόμενο είναι πιο ακραίο από αυτό με βάση το
οποίο έχεις μελετήσει, μπορεί να μην το καλύψεις στο 100%, θα έχεις όμως έναν
μετριασμό και σίγουρα δε θα είχαμε αυτή την εικόνα. Η κυβέρνηση όμως φαίνεται
ότι δε λειτουργεί έτσι, άκουσα για παράδειγμα τον Πρωθυπουργό να λέει στη Βουλή
για τις πυρκαγιές ότι ‘η φωτιά μας προσπερνάει’. Δηλαδή σηκώνουμε τα χέρια στα
φαινόμενα αυτά; Δεν είναι έτσι.
Ειδικά το αρμόδιο
Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης δεν έχει Οργανόγραμμα κα
αρμοδιότητες. Το θέμα του κλίματος έχει σπάσει στη μέση ανάμεσα στο παραπάνω
Υπουργείο και στο Υπουργείο Περιβάλλοντος. Και με την ευκαιρία της τοποθέτησης
της κας Αποστολάκη (εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση) για το κράτος, ήθελα να
σχολιάσω ότι το ΠΑΣΟΚ μιλάει λες και δεν έχει κυβερνήσει. Το κράτος είναι πολλά
τα χρόνια που έχει γίνει έτσι, χωρίς κτηματολόγιο, χωρίς δασικούς χάρτες, χωρίς
χωροταξικό σχεδιασμό, με κλείσιμο ρεμμάτων.
Μέσα σε 4 χρόνια
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κάναμε όσα μπορούσαν να γίνουν, αναφέρθηκα ήδη στα Σχέδια
για τις Πλημμύρες, στην Εθνική Στρατηγική Προσαρμογής, προχωρήσαμε όμως και σε
κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε αιγιαλούς, οι οποίες σταμάτησαν επί ΝΔ, είχαμε τους
Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, που κι αυτοί διαλύθηκαν από τη ΝΔ,
είχαμε το πόρισμα Goldammer, το οποίο είχε ψηφιστεί ομόφωνα και μιλούσε για
συντονισμό όλων των αρμόδιων Υπουργείων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, κάτι που
δεν είδαμε να συμβαίνει ούτε στις φωτιές ούτε στις πλημμύρες. Από εκεί λοιπόν
πρέπει να ξεκινήσει η κουβέντα. Είναι καλό για μια κυβέρνηση να καταλαβαίνει το
λάθος της.
Για να αναφερθώ
και στην τοπική αυτοδιοίκηση, είναι γεγονός ότι τα έργα ‘βιτρίνα’ – δρόμοι,
πλατείες, αναπλάσεις – αρέσουν στον κόσμο. Δυστυχώς δεν είναι προτεραιότητα το
να θωρακίσουμε, να κάνουμε ανθεκτικές τις πόλεις μας. Πρέπει όμως πλέον όλοι να
συμφωνήσουμε σ’αυτό και να γίνει σοβαρός σχεδιασμός με επίκεντρο την επιστήμη.
Φυσικά, ακόμα υπάρχουν κόμματα στη Βουλή που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει
κλιματική κρίση».
Κλείνοντας, η κα
Πέρκα σχολίασε και την παραίτηση του Υπουργού Ναυτιλίας, σημειώνοντας ότι
«είναι απόρροια της τρομερά κυνικής του τοποθέτησης. Το γεγονός της αποτρόπαιης
δολοφονίας του Αντώνη Καρυώτη μας έχει σοκάρει όλους, βλέπεις πώς η κοινωνία ή
κάποιοι άνθρωποι μπορεί να φτάσουν σε τέτοιο σημείο. Εκεί πάνω λοιπόν, η
πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να κάνει τέτοιες αστοχίες, έπρεπε να το καταδικάσει
απ’ την αρχή».
