«Είναι διαφορετικό να βλέπεις την εικόνα από την τηλεόραση και άλλο από κοντά, η καταστροφή είναι τεράστια, οι άνθρωποι είναι στο έλεος του Θεού και δικαίως νιώθουν απόγνωση. Χρειάζεται μέριμνα του κράτους, μαθαίνουμε όμως ότι από το Ταμείο Ανάκαμψης απεντάσσονται αντιπλημμυρικά έργα.
Παράλληλα, η χώρα μας κινδυνεύει να βρεθεί στα
ευρωπαϊκά δικαστήρια, διότι δεν έχει συμμορφωθεί με την απαίτηση για
επικαιροποίηση των Σχεδίων Διαχείρισης Πλημμύρας. Όταν αναλάβαμε τη
διακυβέρνηση το 2015, δεν είχε γίνει απολύτως τίποτα, καταφέραμε όμως το 2018
να αναρτήσουμε τους Χάρτες Επικινδυνότητας και Κινδύνου Πλημμύρας, που
αναφέρονταν στις γεωγραφικές περιοχές που αντιμετώπιζαν κίνδυνο πλημμύρας και
στις πιθανές επιπτώσεις. Οι συγκεκριμένοι χάρτες έδειχναν τη Θεσσαλία ως την
πιο ευάλωτη περιοχή, ήταν ‘στο κόκκινο’.
Είχαν επίσης γίνει σχετικές μελέτες το 2017,
στις οποίες αποτυπώνονταν ο κίνδυνος πλημμύρας με βάση 3 εναλλακτικά σενάρια:
α) πλημμύρες χαμηλής πιθανότητας ή σενάρια ακραίων φαινομένων (ενδεικτική
περίοδος επαναφοράς μελέτης 1000 χρόνια), β) πλημμύρες μέσης πιθανότητας
(πιθανή
περίοδος 100 χρόνια), γ) πλημμύρες υψηλής
πιθανότητας, δηλαδή συχνά φαινόμενα (ενδεικτική περίοδος 50 χρόνια). Σε όλα τα
σενάρια η Θεσσαλία πλημμύριζε. Αν τα παραπάνω είχαν επικαιροποιηθεί, θα
προέκυπταν και τα απαραίτητα έργα και οι αντίστοιχοι πόροι και ίσως σήμερα η
κατάσταση στη Θεσσαλία να ήταν διαφορετική.
Έστω και την ύστατη στιγμή, ας καταλάβουμε ότι
η κλιματική κρίση είναι εθνικό θέμα. Δυστυχώς υπάρχει διαφοροποίηση πολιτικής, είναι
μάλιστα το μεγάλο επίδικο σε όλο τον κόσμο. Η μία πολιτική στοχεύει να
θωρακίσει, να μετριάσει, να έχει πρόληψη για ακραία φαινόμενα, με συμμετοχή της
κοινωνίας και η άλλη παραδέχεται μεν ότι υπάρχει κλιματική κρίση, πάντα όμως
προέχει το μικροκομματικό συμφέρον, κάποια έργα ‘βιτρίνας’ ή έργα που γίνονται
και κυρίως σχεδιάζονται από τον ιδιωτικό τομέα – παράδειγμα ο ανάδοχος για τις
καμένες περιοχές στον Έβρο.
Κάνοντας και μια μικρή αυτοκριτική, να πω ότι
ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μιλάει για το περιβάλλον ήδη από τη δεκαετία του ’90 - με τον
αείμνηστο Παπαγιαννάκη – κι ενώ στο Πρόγραμμά μας το θέμα είναι πολύ ψηλά,
περάσαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και η κλιματική κρίση ήταν πολύ χαμηλά στην
ατζέντα, με ευθύνη φυσικά και των δημοσιογράφων, της ΝΔ κτλ. Και δυστυχώς,
υπάρχουν κόμματα στη Βουλή που δεν παραδέχονται ότι υπάρχει κλιματική κρίση.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια έκλειναν ρέματα, δεν
είχαμε χωροταξία, ο καθένας έχτιζε όπου ήθελε. Προσπαθήσαμε όσο προλάβαμε να
βάλουμε μια τάξη, αλλά από το 2019 και μετά όλα πήγαν πίσω, η ΝΔ κατήργησε τους
Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων περιοχών, σταμάτησε τις καθαιρέσεις στον
αιγιαλό, ενώ πρόσφατα καταψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο τα μέτρα για την
αποκατάσταση της φύσης. Φοβάμαι ότι αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή. Καλοί οι
δρόμοι, οι αναπλάσεις, τα πεζοδόμια, αλλά τα αντιπλημμυρικά έργα είναι πολύ
κρίσιμα. Αναφέρομαι στους Δημάρχους και κυρίως στους Περιφερειάρχες που
διαχειρίζονται πόρους, διότι μαθαίνουμε ότι έχουν δοθεί χρήματα για
αντιπλημμυρικά έργα, αλλά δεν έχουν κατευθυνθεί εκεί – η απορρόφηση είναι
μηδενική».
Για την άποψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική,
πέρα από τη ΝΔ
«Το αφήγημα της ΝΔ σε μια κοινωνία που έχει
περάσει οικονομική κρίση, πανδημία, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, ότι οι άλλοι θα
ήταν χειρότεροι, είναι πολύ καλά δουλεμένο από το επικοινωνιακό της επιτελείο.
Εμείς απευθυνόμαστε στον κόσμο και πρέπει να
του δείξουμε καθαρά ότι υπάρχει εναλλακτική. Δεν είναι κανονικότητα να σωρεύουν
υπερκέρδη δισεκατομμυρίων 3-4 ενεργειακοί κολοσσοί κι ο κόσμος να πληρώνει ακριβό
ρεύμα. Να ανεβαίνει η τιμή του λαδιού ή των τροφίμων, να έχουμε το μεγαλύτερο
πληθωρισμό στην Ευρώπη και να μη μειώνεται ο ΦΠΑ – άρα να έχει αυξημένα έσοδα
το δημόσιο από την τσέπη των πολιτών και να τους επιστρέφεται μια μικρή
επιδότηση. Ούτε είναι κανονικότητα η διάλυση της δημόσιας υγείας και της
δημόσιας παιδείας.
Η θεωρία ότι η αγορά τα λύνει όλα, με
ιδιωτικοποιήσεις παντού, έχει καταπέσει παγκοσμίως. Ήταν και μια από τις αιτίες
που μας οδήγησαν στην οικονομική κρίση. Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα σε
φυσικό περιβάλλον και σε ανθρώπινους πόρους. Πτώχευσε όμως, όχι μόνο λόγω
διαφθοράς, αλλά κι επειδή δεν υπήρξε ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο για να
κρατήσει την οικονομία και την κοινωνία όρθια. Εμείς βγαίνουμε μπροστά,
μπορούμε να έχουμε – και μας αξίζει – ένα καλύτερο μέλλον».
Για τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ένα κόμμα που έχει περάσει
πολλά, έρχεται από μακριά, θα πάει μακριά, έχουμε κάνει πολλά συνέδρια και
έχουμε πολύ δουλεμένο Πρόγραμμα. Φυσικά οι δύο απανωτές εκλογικές ήττες και η
αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα ήταν ένα σοκ, έχουμε βρει όμως ξανά το βηματισμό
μας. Λειτουργούμε συλλογικά, θα πω ότι θα θέλαμε και περισσότερο, άρα με το
κριτήριο αυτό μπορεί ο καθένας μας να διαλέξει τον/την Πρόεδρο.
Δεν είμαστε όμως κόμμα αρχηγοκεντρικό, όπως
είπα υπάρχει συλλογικότητα, υπάρχουν δομές. Σίγουρα ο Πρόεδρος δίνει μια
κατεύθυνση, όποιος έχει την πλειοψηφία, σημαίνει ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του
κόμματος θα στρίψει προς τα εκεί, ακολουθεί όμως το συνέδριο, όπου κι εκεί θα
τεθούν τα ζητήματα σε έναν γόνιμο διάλογο. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι
έναν/μία Πρόεδρο που θα ενώσει το κόμμα, θα συσπειρώσει τις διαδικασίες και θα
μπορεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη
διακυβέρνηση της χώρας, για να αλλάξει η μοίρα της κοινωνίας».
