Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι μελέτησαν τέσσερα διακριτά μοτίβα δέσμευσης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένα από αυτά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον... ανθόσπαρτον βίον! Η σχετική μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Journal of Marriage and Family.
Παλαιότερες μελέτες επί του θέματος έχουν εστιάσει σε μεμονωμένες εκφάνσεις της σχέσης σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, λαμβάνει υπ' όψιν την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων προκειμένου να προβλέψει την εξέλιξή τους.
Οι ερευνητές μελέτησαν 376 ζευγάρια ηλικίας 20-30 ετών για διάστημα εννέα μηνών, εστιάζοντας στην παράμετρο της «δέσμευσης απέναντι στο γάμο» (commitment to wed), όρος που περιγράφει το αίσθημα κατά πόσο μια σχέση θα οδηγήσει στο γάμο, και στο πώς η παράμετρος αυτή μπορεί να μεταβληθεί σε βάθος χρόνου.
Οι συμμετέχοντες σχεδίασαν γραφήματα που απεικόνιζαν πώς η δέσμευσή τους απέναντι στο γάμο άλλαξε κατά τους εννέα μήνες της μελέτης. Σημείωσαν επίσης σημαντικές ημερομηνίες που «σημάδεψαν» πιθανές αλλαγές στις πιθανότητες να παντρευτεί τελικά το ζευγάρι, όπως ένας μεγάλος καβγάς (κάτι που επέδρασε αρνητικά) ή η συνάντηση με τους γονείς του συντρόφου (κάτι που επέδρασε θετικά).
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα γραφήματα και πραγματοποίησαν σε μηνιαία βάση συνεντεύξεις με τους συμμετέχοντες, ώστε να εξετάσουν το ρυθμό με τον οποίο εξελισσόταν η κάθε σχέση.
Αναγνώρισαν τέσσερα «μοτίβα δέσμευσης», καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε διαφορετικές πιθανότητες να καταλήξει η σχέση στο γάμο:
1. Δραματική σχέση (34% του δείγματος): Η σχέση χαρακτηρίζεται από πολλά σκαμπανεβάσματα και οι δύο σύντροφοι περνούν περισσότερο χρόνο χωριστά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μοτίβα δέσμευσης. Επίσης, η οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον δεν υποστήριζαν ιδιαίτερα το ζευγάρι και τη συνέχεια της σχέσης.
2. Σχέση που εστιάζει στο σύντροφο (30% του δείγματος): Σε αυτή τη σχέση, ο σύντροφος αποτελεί προτεραιότητα έναντι οποιασδήποτε άλλης παραμέτρου της ζωής, αν και παρατηρούνται πότε-πότε αλλαγές ανάλογα με το πόσο χρόνο περνούν μαζί οι δύο σύντροφοι.
3. Κοινωνικά δραστήρια σχέση (19% του δείγματος): Η σχέση επηρεάζεται έντονα από τις αλληλεπιδράσεις των δύο συντρόφων με τον κοινωνικό τους περίγυρο (όπως φίλοι και συγγενείς), χωρίς όμως να παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις.
4. Σχέση με διαπληκτισμούς (12% του δείγματος): Ολόκληρη η σχέση περιστρέφεται γύρω από τις διαφωνίες. Το ζευγάρι περνά αρκετά συχνά κρίση, χωρίς όμως τις απότομες αλλαγές που παρατηρούνται στην πρώτη ομάδα.
Τα ζευγάρια της δεύτερης ομάδας είναι τα πιο σταθερά όσον αφορά τη δέσμευσή τους απέναντι στο γάμο και φυσικά είναι πιο πιθανό να καταλήξουν στο γάμο. Αντιθέτως, τα ζευγάρια της πρώτης ομάδας είναι πιο πιθανό τελικά να χωρίσουν.
Πηγή:www.onmed.gr
