Η σχετική μελέτη έγινε σε ζώα και έδειξε ότι οι αγριόχοιροι με κοκκινωπό τρίχωμα έχουν περισσότερες κυτταρικές βλάβες απ’ ό,τι οι γκριζωποί.
Η αιτία φαίνεται πως είναι ότι για την
παραγωγή της χρωστικής ουσίας που δίνει στο τρίχωμα κοκκινωπό χρώμα,
χρησιμοποιείται μία αντιοξειδωτική ουσία, η οποία κανονικά θα έπρεπε να
εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν βλάβες στα κύτταρα.
Τα νέα ευρήματα, που δημοσιεύονται στην
επιθεώρηση «Physiological and Biochemical Zoology», παρέχουν μερικές
ενδιαφέρουσες ενδείξεις για τους λόγους για τους οποίους έχει τόσο ακριβό
τίμημα το να είναι κάποιος κοκκινομάλλης – ένα τίμημα που στους ανθρώπους
«μεταφράζεται» σε ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο δερματικού καρκίνου.
«Δεδομένου ότι τα ανώτερα σπονδυλωτά,
συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, μοιράζονται τους ίδιους τύπους μελανίνης στο
δέρμα και στο τρίχωμά τους, τα ευρήματα αυτά αυξάνουν τις γνώσεις μας για τις
φυσιολογικές συνέπειες της μελάγχρωσης σε όλα τα είδη», δήλωσε ο επικεφαλής
ερευνητής δρ Ίσμαελ Γκαλβάν από το Εθνικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών της
Ισπανίας.
Υπάρχουν δύο τύποι μελανίνης, δηλαδή της
χρωστικής ουσίας που προσδίδει στα μαλλιά και στο δέρμα το χαρακτηριστικό χρώμα
τους.
Ο ένας είναι η ευμελανίνη, η οποία είναι καφέ
ή μαύρη, και ο άλλος ηφαιομελανίνη που παράγει φωτεινές κόκκινες ή πλούσιες
καστανές ανταύγειες.
Σε αντίθεση με την ευμελανίνη, η φαιομελανίνη
χρειάζεται μία χημική ουσία που λέγεται γλουταθιόνη (ή GSH) για να παράξει το
χρώμα της. Η γλουταθιόνη είναι μία αντιοξειδωτική ουσία.
Ο δρ Γκαλβάν και οι συνεργάτες του θέλησαν να
διαπιστώσουν εάν η παραγωγή του κόκκινου τριχώματος καταναλώνει την γλουταθιόνη
του οργανισμού, αφήνοντας τα κύτταρα του σώματος πιο εκτεθειμένα στις βλάβες
των ελευθέρων ριζών.
Έτσι, εξέτασαν αγριόχοιρους από της
νοτιοδυτική Ισπανία για ενδείξεις οξειδωτικού στρες, που αποτελεί δείκτη
των βλαβών από τις ελεύθερες ρίζες.
Όπως ανακάλυψαν, όσο περισσότερη φαιομελανίνη
υπήρχε στο τρίχωμα των ζώων, τόσο πιθανότερο ήταν να παρουσιάζουν μειωμένα
επίπεδα γλουταθιόνης στα μυϊκά κύτταρά τους και αυξημένο οξειδωτικό στρες.
«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι ορισμένοι
χρωματισμοί μπορεί να έχουν σημαντικές συνέπειες», εξήγησε ο δρ Γκαλβάν.
Την ίδια στιγμή, το γκρι τρίχωμα, το οποίο
οφείλεται στην έλλειψη μελανίνης, διαπιστώθηκε ότι αποτελεί δείκτη καλής
υγείας, καθώς τα ζώα που είχαν το πιο γκριζωπό τρίχωμα είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα
οξειδωτικού στρες.
Στους ανθρώπους, πάντως, το γκριζάρισμα των
μαλλιών θεωρείται ένδειξη βλάβης στα μελανοκύτταρα, δηλαδή στα κύτταρα που
παράγουν μελανίνη. Ωστόσο, όσοι έχουν γκρίζα μαλλιά δεν διατρέχουν υψηλότερο
κίνδυνο δερματικού καρκίνου απ’ ό,τι οι κοκκινομάλληδες.
ΠΗΓΗ: ygeia.tanea.gr
