Αγαιοπελαγίτισσα Παναγιά,
Αγιορείτικη Παραμυθία,
Δικά Σου και πάλι τα αυγουστιάτικα
φεγγάρια της λαχτάρας μας.
Δικές Σου ξανά των ταπεινών
οι παρακλήσεις.
-Άκου τα πάθη μας, Ζωοδόχε
αστείρευτη Πηγή,
και σβήσε την εναγώνια φλόγα
που προαιώνια καίει τα σωθικά μας
με τα άγια νάματά Σου.
-Άνοιξε Πορταΐτισσα Εσύ,
την τετράφυλλη Σου αγάπη,
Και δέξου μας μέσα στην τρυφερή
Εκατονταπυλιανή Σου αγκάλη...
-Διώξε τον πόνο τον βαθύ,
Πάναγνη Παυσολύπη,
Και θέριεψε άλλη μια φορά
το σθένος μας, Ελεούσα Γοργοφτέρουγη,
στις δολερές κακοτοπιές
και στου καιρού τις μπόρες.
-Το δικό Σου χρυσοπλοκότατο
κάλλος, Βασίλισσα των Ουρανών
Φεγγαροπρόσωπη,
έρχεται να ομορφύνει
και πάλι την ψυχή και τη ζωή μας…
-Και η αγία Κοίμησή Σου
ανθίζει χίλια τριαντάφυλλα ελπίδας
στην καρδιά, Ρόδο μου Αμάραντο.
Όλγα Μούσιου Μυλωνά
(Εικόνα της
Παναγίας Αγιοσορίτισσας. Σύμφωνα με παράδοση του 11ου αιώνα η Παναγία
Αγιοσορίτισσα ήταν μια αχειροποίητος εικόνα.)
