ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
«Το τρομαχτικό αίτημα που θέτει η Τέχνη
είναι να εννοηθεί ο άνθρωπος από τον κόσμο»
Γιώργος Χειμωνάς
Μέσα από πολλαπλές οπτικές -της υφαντικής, της αφήγησης, της ζωγραφικής, της βιβλιοδεσίας, της μουσικής, της φωτογραφίας- δημιουργούνται γέφυρες έτσι ώστε να εννοηθεί ο άνθρωπος από τον άνθρωπο.
Η πρόταση κατευθύνεται βαθμηδόν προς μια
διαδικασία συμπερίληψης που αφορμάται από ένα πολιτιστικό γεγονός και οδηγείται
σε επίσης πολλαπλά γεγονότα, όπως η καλλιέργεια κοινωνικών σχέσεων, η φιλία, η
αυτοεκτίμηση, η ενθάρρυνση, η αλληλεγγύη, ο εθελοντισμός, η δημιουργία, η
επαγγελματική ακόμα κατάρτιση και καταξίωση. Βάση όλων αποτελεί η πίστη στη
θεραπευτική δύναμη της Τέχνης, η συμπεριληπτική διαδρομή που προτείνεται μέσω
αυτής, καθώς και η ενδεχόμενη επαγγελματική διέξοδος για ανθρώπους με Αναπηρία.
Με άξονα την αναπηρία και ζητούμενα τη
συμπερίληψη και τη θεραπεία, στήνονται τέσσερεις «νηματογιορτές», όσες και οι
εποχές, που αφορούν κάθε φορά και ένα διαφορετικό πολιτιστικό γεγονός που
συμπεριλαμβάνει ανθρώπους με Αναπηρία, σχεδιάζεται για αυτούς, αλλά την ίδια
ώρα εξακτικώνεται στο σύνολο της κοινωνίας, παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Κατ’
αυτόν τον τρόπο υποστηρίζεται έμπρακτα και προωθείται η καθολική προσβασιμότητα
των ανθρώπων με Αναπηρία στον πολιτισμό -μαζί και μέσα στην κοινότητα και όχι
έξω από αυτήν.
Νήματα, νημάτια, κλωστίτσες, όλοι είμαστε
κλωστίτσες, υφαίνουμε τον ιστό της προσωπικής μας ζωής, διασχίζουμε τη ζωή,
συναντάμε υφάδια, άλλες κλωστίτσες, συνδεόμαστε, υφαίνουμε λόγια, εικόνες,
μουσικές, φτιάχνουμε βιβλία, δένουμε, ράβουμε με άλλες κλωστές, τυπώνουμε τα
όσα ζήσαμε, αποτυπώνουμε τα δικά μας υφάδια, το πέρασμά τους -το πέρασμά μας-
από τον ιστό.
Τα νημάτια είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους,
όμως τα χρειαζόμαστε όλα, για να υφάνουμε τον κάμπο του υφαντού μας. Η γλώσσα
φαίνεται συμβολική, είναι όμως κατ’ ουσίαν ρεαλιστική. Η ύφανση διαπερνά την
καθημερινότητά μας και μας αποκαλύπτει το βαθύτερο των σχέσεων μεταξύ των
ανθρώπων αλλά και του περιβάλλοντος χώρου. Ένα αρχέγονο αντικείμενο -το νήμα-
γίνεται δίαυλος να μιληθεί ο εσώτερος εαυτός στο σύγχρονο γίγνεσθαι και μάλιστα
να παράγει σύγχρονο πολιτισμό και να αποτελέσει τον άξονα σε καινοτόμες
πολιτιστικές δράσεις. Μια πανάρχαια τέχνη -η υφαντική- συνυφαίνεται με άλλες
εξίσου πανάρχαιες, την αφήγηση, τη γραφή, τη μουσική, και όλες μαζί
συνδημιουργούν τρόπους σύγχρονους καλλιτεχνικής έκφρασης. Το νήμα είναι η
αφετηρία, από όπου θα διαχυθεί ο πολιτισμός. Όλοι όσοι θα εμπλακούν
ποικιλοτρόπως σε αυτό, είναι τα υφάδια που θα μιλήσουν με μια νέα, καινοτόμο,
γλώσσα.
Όλγα Ντέλλα
καλλιτεχνική επιμέλεια
