Όταν κάποιος πληγώσει εμάς ή τα παιδιά μας ή κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο ή κάνει κάτι που μας ενοχλεί και μας προβληματίζει ίσως "πολιορκεί" τη σκέψη μας για μέρες.
Για άλλους, η σκέψη πολιορκείται και από διαφορετικές αφορμές, τι έκαναν ή τι δεν έκαναν, τι χρειάζονται αλλά δεν έχουν, τι θέλουν να αλλάξουν στη ζωή τους -αν και, πάλι, συνήθως εμπλέκονται πρόσωπα που έχουν μερίδιο ευθύνης.
Αυτή η εμμονή καταλήγει να είναι τοξική, πολύ βλαπτική, τόσο
συναισθηματικά όσο και σωματικά. Έρευνες δείχνουν πως συντελεί στην αύξηση του
στρες και των ορμονών που προκαλούν πολλές ασθένειες -καρκίνο, κατάθλιψη,
αυτοάνοσα νοσήματα.
Υπάρχουν ωστόσο κάποιες απλές και μάλλον αποτελεσματικές τεχνικές που θα
μπορούσατε να δοκιμάσετε προκειμένου να αντιμετωπίσετε ή να περιορίσετε τις
τοξικές σκέψεις. Διαβάστε τις κι επιλέξτε εκείνες που θεωρείτε ότι ταιριάζουν
πιο πολύ στην περίπτωσή σας.
Λιγότερες κουβέντες, περισσότερος χρόνος
Λέγοντας λιγότερα και να παίρνοντας περισσότερο χρόνο, καταλαγιάζουν τα
έντονα συναισθήματα. Συχνά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα δημιουργείται η
εντύπωση πως η αρχική ενόχληση έχει ξεθωριάσει σε μεγάλο βαθμό.
Αναμονή -και υπομονή- για τη συνέχεια
Η ψυχολόγος Sylvia Boorstein δείχνει ότι, αντί απλά να έχουμε την άδεια
να περιμένουμε και να δούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Αντί να αντιδράσουμε άμεσα στις δύσκολες καταστάσεις ή στους ιδιότροπους
ανθρώπους, καλύτερο θα ήταν να κρατήσουμε στάση αναμονής για το πώς θα
εξελιχθούν τα πράγματα, τι θα γίνει στη συνέχεια.
Μην ενδίδετε στο "παιχνίδι" της επίρριψης ευθυνών.
Το να γυρίζουμε πίσω και να αναζητούμε τον υπεύθυνο για όσα έγιναν, δεν
είναι αποτελεσματικό. Τα πράγματα συνήθως συμβαίνουν με τρόπο αυτόματο, σαν
ντόμινο. Και συνήθως δεν ευθύνεται μόνο ένας για όσα συμβαίνουν.
(Με πολύ έξυπνο τρόπο διατυπώνει τη σχετική άποψή της η Sylvia Boorstein : First this happened, then that happened, then that
happened. And
that is how what happened happened, δηδ. πρώτα έγινε αυτό, μετά έγινε εκείνο,
μετά έγινε το άλλο κι έτσι έγιναν όλα»).
Μην υιοθετήσετε τον τρόπο σκέψης των άλλων ούτε τη διάθεσή τους.
Ξεκινήστε αντιμετωπίζοντας πρώτα τα σοβαρότερα προβλήματα. Ανεξάρτητα
από το τι έχει συμβεί, το σημαντικότερο ζήτημα είναι η διαχείριση του θυμού
μας, που δημιουργεί ένα «σύννεφο», εμποδίζοντάς μας να αντιδράσουμε με αποτελεσματικό
τρόπο.
Μ’ αυτήν την έννοια ο θυμός είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Διαχειριστείτε
τον, πάτε έναν περίπατο, διαλογιστείτε, πείτε λιγότερα και πάρτε τον χρόνο που
χρειάζεστε πριν έρθετε αντιμέτωποι με οποιονδήποτε άλλον.
Όταν θυμώνουμε, το μυαλό «κάνει ρυτίδες»
Ο θυμός δεν επιτρέπει την καθαρή, νηφάλια σκέψη!
Μην αναλώνεστε προσπαθώντας να καταλάβετε τους άλλους.
Όσο δύσκολα θα μπορούσαν οι άλλοι να μαντέψουν τις δικές σας σκέψεις και
τα δικά σας κίνητρα, το ίδιο δύσκολα θα μαντεύατε εσείς τις δικές τους. Θα ήταν
απλώς χάσιμο πολύτιμου χρόνου.
Οι σκέψεις είναι μόνο σκέψεις, όχι γεγονότα. Και όταν μας πολιορκούν
αρνητικές σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα, όπως προτρέπει ο Tsokyni Rinpoche
είναι καλό να θυμόμαστε ότι εκείνο που βιώνουμε «είναι μεν πραγματικό αλλά όχι
αλήθεια».
Πώς μαθαίνουμε μέσα απ' τις δυσκολίες, σε τι ωφελούμαστε; Όσο
περισσότερο θυμώνουμε με κάτι που μας πρόσβαλε, τόσο περισσότερο υποφέρουμε
μέσα μας.
Πολύ απλά : ένα γεγονός+η δική μας αντίδραση=εσωτερικός πόνος. Όταν
μπορούμε να αναλύσουμε και να εξετάσουμε γιατί νιώθουμε όσα νιώθουμε και γιατί
αντιδρούμε τόσο έντονα και τι δηλώνει αυτό για εμάς τους ίδιους, τότε
ωφελούμαστε.
Πολύ απλά (και πάλι) : ένα γεγονός+ανάλυση+συνειδητοποίηση=ευκαιρία
ανάπτυξης. Επικεντρώστε τις σκέψεις σας στην ανάπτυξη.
Μην βγάζετε ποτέ κάποιον από την καρδιά σας.
Μάθετε να συγχωρείτε και μην εστιάζετε στον εσωτερικό σας πόνο, στο
«τραύμα» σας. Συγχωρώντας απελευθερωνόμαστε και οι ίδιοι από οτιδήποτε μας
κρατά δεμένους με το παρελθόν. Με άλλα λόγια όπως λέει ο Kornfield «συγχωρούμε
για μας».
Ό,τι κι αν συνέβη χθες, είναι παρελθόν και δεν αλλάζει.
Υιοθετήστε διαφορετικό τρόπο σκέψης, δημιουργήστε φανταστικές εικόνες. Ο
ψυχολόγος Trish Magyari υποστηρίζει πως ο διαλογισμός σε συνδυασμό με
φαντασιακές εικόνες συμβάλλουν στον περιορισμό των στρεσογόνων σκέψεων.
Να εκπέμπετε αγάπη και καλοσύνη (ακόμη και προς εκείνους που σας
προκαλούν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα).
Δοκιμάστε για 90 δευτερόλεπτα να μην σκέφτεστε. Ο νευροψυχίατρος Dan Siegel
υποστηρίζει ότι μετά από 90 δευτερόλεπτα και περίπου 15 εισπνοές – εκπνοές με
προσπάθεια να μην σκέφτεστε το συμβάν ή το πρόσωπο που σας στρεσάρει, το
(οποιοδήποτε) έντονο συναίσθημα θα έχει ατονήσει.
(Διευκρίνιση : το άρθρο αφορά περιπτώσεις της καθημερινότητας και της
αλληλεπίδρασής μας με τους άλλους, όχι πιο σοβαρές καταστάσεις που χρήζουν
βοήθεια ειδικών).
Βασισμένο στο psychologytoday.com
Επιμέλεια - Απόδοση
: Λία Μαλλίδου
ΠΗΓΗ: Thessaloniki
