Είναι
αλήθεια, ότι δεν μπορείτε πάντα να επιδοκιμάζετε όλες τις πράξεις του παιδιού,
εκτός κι αν είστε διατεθειμένοι να παραβλέπετε τα σφάλματά του.
Το παιδί σας βλέπει σαν επίκεντρο του σύμπαντος και η κρίση σας είναι
γι’ αυτό, το μέτρο όλων των πραγμάτων. Είναι φυσικό, λοιπόν, το παιδί να
χρειάζεται την επιδοκιμασία και την αποδοχή σας. Ετσι, αν νιώσει πως δεν το
εγκρίνετε σαν άτομο, θα αρχίσει να κάνει προσπάθειες για να κερδίσει την
επιδοκιμασία σας. Πολλές από αυτές τις προσπάθειες εσείς μπορεί να τις
αποδοκιμάσετε, όμως το παιδί δεν το ξέρει αυτό από την αρχή και έτσι θα
συνεχίσει να προσπαθεί. Βέβαια, σε πολλά πράγματα θα φανεί αδέξιο, γιατί στην
πραγματικότητα δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να πετύχει. Μονάχα νιώθει μέσα του
κάποιο κενό και ζητάει να βρει τρόπους να το γεμίσει.
Η
Μαίρη στριφογυρνούσε μέσα στο σπίτι και κλαψούριζε συνέχεια, με αποτέλεσμα να
εκνευρίσει τη μητέρα της. Έχασε την υπομονή της και της φώναξε : «Πάψε,
επιτέλους! Κάθε μέρα τα ίδια κάνεις!». Φυσικά, αυτή η συμπεριφορά δεν βοήθησε
την κατάσταση. Η στάση της Μαίρης έγινε χειρότερη, καθώς προσπαθούσε
απεγνωσμένα να κερδίσει την επιδοκιμασία της μητέρας της. Και μόνον όταν αυτή
έμαθε ότι έπρεπε να δείχνει την έγκρισή της για τις καλές πράξεις της Μαίρης,
όσο άσχημη κι αν ήταν η διαγωγή της σε κάποιους άλλους τομείς, μόνο τότε η
μικρή Μαίρη μπόρεσε να βελτιωθεί. Αυτό έγινε, γιατί η μητέρα της της έδειξε ότι
είναι σημαντικό πρόσωπο στη ζωή της, με αποτέλεσμα η Μαίρη ν’ αποκτήσει
μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Πώς όμως θα δείξετε την επιδοκιμασία σας; Υπάρχουν πολλοί τρόποι, κρυφοί και
φανεροί, για να δείξετε αυτό που αισθάνεσθε. Κάθε παιδί μπορεί να
νιώσει τι σημαίνει ένα χαμόγελό σας, ένα χάδι σας, ένα αγκάλιασμα, μια στιγμή
που θα την αφιερώσετε μοναχά σ’ εκείνο. Ακόμα κι ένα μωρό θα μπορέσει ν’ ανταποκριθεί
στη ζεστασιά της φωνής σας και όλα τα παιδιά πάνω από δύο χρονών
είναι σε θέση να καταλάβουν μια στάση επιδοκιμασίας και εκτίμησης που θα
κρατήσετε απέναντί τους. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να κάνετε την
επιδοκιμασία τρόπο συμπεριφοράς και αντιμετώπισης του παιδιού σας. Αν,
ειλικρινά, εγκρίνετε και αποδέχεστε το παιδί σαν άτομο, ακόμα και αν είστε
αντίθετοι με κάποιες του πράξεις, τότε το παιδί θα αντιληφθεί και θα κατανοήσει
τα πραγματικά κίνητρα της συμπεριφοράς σας, με αποτέλεσμα να νιώσει ικανοποιημένο
με τον εαυτό του.
Και
κάτι ακόμα. Έχετε αναρωτηθεί, πως όταν εσείς οι ίδιοι εγκρίνετε και αποδέχεστε
τον εαυτό σας, τότε θα μεταδοθεί όλη αυτή η «διαδικασία» στο παιδί ακόμα πιο
γρήγορα και πιο αποτελεσματικά; Λοιπόν, τι λέτε; Αμφίδρομη η
χρησιμότητα! Συμφωνείτε;
Γιατί
δεν ξεκινάτε αμέσως τώρα;
Πηγή:
lampaterre.blogspot.gr
