Μην λέτε ποτέ την αλήθεια!
Ποτέ και για κανένα λόγο. Aκόμα – και κυρίως- όταν σας κοιτάξει με κείνο το
σταθερό, φιλικό, ευθύ βλέμμα και πει, χαμογελώντας γλυκά: «Δεν θα με πειράξει
ότι κι αν ακούσω, φτάνει να μου πεις την αλήθεια».
Αυτή η φράση είναι μεγάλη
απάτη και το γλυκό χαμόγελο μεγαλύτερη και προσέξτε γιατί εδώ έχουμε SOS. Δεν
θα την πειράξει; Αθώα, απονήρευτα αγόρια! Θα σας πατήσει κάτω! Θα το πληρώσετε
και θα το πληρώνετε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Επώδυνα, αργά και βασανιστικά.
Εσείς νομίζετε ότι απλά είστε ειλικρινείς κι «έλα, μωρέ, τι είπα; Αφού με
ρώτησε, ψέματα να πω;». Ψέματα να πεις, δεν σε ρωτάει για να της πεις την
αλήθεια, σε ρωτάει για να ακούσει αυτό που θέλει.
Παράδειγμα: «Νομίζεις ότι
πάχυνα;» Η αλήθεια είναι ότι πάχυνε και θέλετε από καιρό να της το πείτε,
αρπάζετε λοιπόν την ευκαιρία και λέτε «ναι, ρε μωρό κι εγώ ήθελα να στο πω,
κόψε πια το μασαμπούκι το βράδυ, δεν βλέπεις που δεν χωράς στο τζιν;»
Συγχαρητήρια, μόλις κερδίσατε κατεβασμένα μούτρα, μπηχτές και γκρίνια, ποοοολύ
γκρίνια και ποτέ δεν θα μάθετε τον λόγο, γιατί δεν θα σας πει φυσικά «τα κάνω
όλα αυτά γιατί με είπες τόφαλο», απλά θα τα κάνει. Γιατί έτσι είναι οι
γυναίκες, δεν δίνουν εξηγήσεις, βαράνε στον σταυρό.
Σκεφτείτε όμως να λέγατε:
«Πάχυνες; Δεν νομίζω, η μόνη διαφορά που βλέπω, είναι ότι γλύκανες πολύ στο
πρόσωπο, αλλά και να πάχυνες τι σε νοιάζει, μωρό μου, για τα περιττά κιλά, αφού
το ξέρεις ότι θα πάνε σε καλά χέρια», κι απλώνετε τα καλά χέρια στα επίμαχα
σημεία (κι αυτό SOS, γιατί θέλουμε να μας θέλετε πάντα, παντός καιρού και
κιλών). Αποτέλεσμα: θα σας λατρέψει και θα γίνει χαλί να την πατήσετε,
τουλάχιστον για κείνη την μέρα, άντε και για δυο τρεις ακόμα επειδή σας
συμπάθησα.
Γιατί όμως, δεν πρέπει να
λέτε ποτέ την αλήθεια; Γιατί οι γυναίκες είναι φιλομαθείς. Μην τους καλύπτετε
αυτή την φιλομάθεια, γιατί ως γνωστόν η γνώση είναι δύναμη (δική της) κι οδηγεί
στην ελευθερία (πάλι την δική της).
Δεν θα σκεφτεί ότι είστε
ειλικρινείς και στοχεύετε σε μια βαθιά σχέση, αλλά ότι είστε ένα άκαρδο
γουρούνι σαν όλους τους άντρες και δεν σας νοιάζει που «το ‘ριξες και πάλι
απόψε το φαρμάκι σουουουου κι έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σουουουου».
Ένας ακόμα λόγος στο επίμαχο
ερώτημα είναι: γιατί εμείς δεν λέμε πάντα/ποτέ την αλήθεια – πλην ελαχίστων
εξαιρέσεων, που δεν σας αφορούν, γιατί γυναίκα που λέει την αλήθεια είναι
γυναίκα που έχει να δει σχέση από τότε που η ΑΕΚ έχει να δει πρωτάθλημα.
Όχι επειδή είμαστε πονηρές ή
κακές αλλά γιατί έχουμε μάθει απ’ την μαμά μας, παρατηρώντας πως φερόταν στον
μπαμπά μας, πως στους άντρες δεν λέμε την αλήθεια, αλλά κάτι σαν την αλήθεια. Ο
λόγος: Όπως δεν δίνεις στο παιδί την καλή πορσελάνη να παίξει με την ίδια
λογική δεν λες στον άντρα την αλήθεια, στο τέλος ζημιά θα γίνει.
Δεν λέμε την αλήθεια γιατί
δεν θέλουμε να σας πληγώσουμε, δεν θέλουμε να κάτσει αυτή η αλήθεια στο πίσω
μέρος του μυαλού σας και να σας τυραννάει, δεν θέλουμε να σας γεμίζουμε
ανασφάλειες και φόβους, γιατί σας ξέρουμε πιο καλά από ότι θα μας μάθετε εσείς
ποτέ, γιατί εσείς είστε ένα- δύο κι εμείς είμαστε ένα εκατομμύριο, εκατόν μια
χιλιάδες και δέκα.
Δεν θα σας πούμε ότι σκεφτόμαστε καμιά φορά τι να κάνει ο πρώην μας, ότι
θαυμάζουμε τα μάλα τα μπράτσα του νεαρού στο γυμναστήριο, ότι δεν σας πάει όταν
αραιώνουν τα μαλλάκια σας κι ότι η κοιλίτσα που μεγαλώνει δεν είναι μαξιλαράκι
του έρωτα αλλά δείχνει ολίγην από παραίτηση και πολλές μπύρες.
Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλουμε
να ακούμε κι εμείς κάποιες αλήθειες, γιατί όταν τις ακούμε, κρίνοντας εξ ιδίων
τα αλλότρια, πιστεύουμε ότι τις λέτε γιατί δεν σας νοιάζει αν θα
στενοχωρηθούμε, αν θα γεμίσουμε ανασφάλεια κι αν θα τρέξουμε στην κολλητή μας
«άκου τι μου είπε, δεν μ’ αγαπάει, αλλιώς δεν θα ‘λεγε κάτι τέτοιο».
Ναι, εσείς δεν έχετε κακή
πρόθεση, ναι, εσείς μας αγαπάτε, ναι, ναι, αλλά, καλά μου παιδιά, γιατί εμείς
πρέπει να ξέρουμε ότι περνάει απ’ το κεφάλι σας; Δεν θέλουμε! Κρατήστε κάποια
πράγματα για τον εαυτό σας ή για τους κολλητούς σας ή για τον ψυχαναλυτή σας
(αν είστε τόσο Ευρωπαίοι).
Τι την θες την αλήθεια,
παλληκάρι μου; Γιατί να σε βάλει η αμαρτία να πεις «όχι, δεν έχω τίποτα, αλλά…
να, μωρέ, μια και ρώτησες… είδα την πρώην μου σήμερα, έχει ομορφύνει τόσο πολύ
και τα θυμήθηκα όλα πάλι, ξέρεις αυτή με είχε παρατήσει και άκου τώρα τι είχε
γίνει…» Ω, θα ακούσει, μια χαρά θα ακούσει και θα τα χρησιμοποιήσει όλα, μα
όλα, εναντίον σου, μέχρι να μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που δεν κατάπιες
ένα μαγκάλι κάρβουνα αντί να μιλήσεις.
Γι’ αυτό σας λέω, μην λέτε
την αλήθεια, εκτός απ’ τις περιπτώσεις που επιβάλλεται να την πείτε, όπως όταν
σας έχει φύγει ο έρωτας, αλλά, επειδή σαν άντρας, δεν θέλετε να έχετε την
ευθύνη του χωρισμού, αρχίζετε και κάνετε όλες αυτές τις βλακείες, που μας
κάνουν να αναρωτιόμαστε τι φταίει και δεν βγαίνουμε πια, δεν κάνουμε σεξ, έχετε
νεύρα κλπ κλπ. Εκεί βρείτε το θάρρος, δεν ξέρω από πού, και πείτε, «μου
τελείωσε και καλή τύχη». Ή όταν έχετε ήδη ξεκινήσει μια άλλη ιστορία και κερατώνετε
την καλή σας αλλά δεν λέτε και στην καινούργια ότι έχετε δεσμό, εκεί μιλήστε
γρήγορα γιατί είστε πολύ φάουλ και σταματήστε αυτή την στιγμή να διαβάζετε το
άρθρο γιατί με τσαντίσατε.
Οι υπόλοιποι (δεν θα μείνατε
και πολλοί) διαβάστε παρακάτω τι δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να πείτε:
-Δεν την αντέχω την ηλίθια την μάνα σου, αν καταντήσεις έτσι θα σε χωρίσω.
-Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι ώρες ώρες που μιλάμε.
-Μαγειρεύεις απαίσια. Δεν αντέχω ούτε να το βλέπω αυτό το πράγμα και θες να το
φάω κι από πάνω;
-Η κολλητή σου είναι παλουκοπηδήχτρα, μέχρι και σε μένα την έχει πέσει, να ‘χει
χάρη που είναι φίλη σου, αλλιώς δεν θα μου την γλίτωνε.
-Αυτή η κοπέλα μου θυμίζει την πρώην μου, που να ‘ναι τώρα, τι ωραία που είχαμε
περάσει, έκανα χρόνια να την ξεπεράσω κι ακόμα αναρωτιέμαι καμιά φορά αν τα
κατάφερα.
-Μπικίνι; Ε, έτσι όπως είναι η κοιλιά σου, καλύτερα ολόσωμο.
-Τι σου ήρθε κι έκοψες τα μαλλιά σου; Χάλια είσαι!
-Φυσικά και την κοίταξα! Δεν έχω δει πιο όμορφη γυναίκα. (πόδια/ στήθος, κλπ).
-Να σου πω την αλήθεια, δεν σε ερωτεύτηκα αμέσως, αλλά με κυνήγησες τόσο πολύ
που είπα «για να δούμε, τόσες και τόσες μ’ έχουν φτύσει, αυτή τουλάχιστον κόβει
φλέβα».
-Ναι, κοιμήθηκα μαζί της. Όχι, δεν ήμουν μεθυσμένος. Αν θα το ξανακάνω; Θα
‘θελα αλλά μ’ έφτυσε, γιατί ξαναγύρισα σε σένα νομίζεις; Ας μου κάτσει αυτή κι
αν με ξαναδείς να μου σφυρίξεις κλέφτικα.
-Δεν πιστεύω τώρα που παντρεύτηκε η αδερφή σου να θες κι εσύ γάμο;
-Δεν πιστεύω τώρα που γέννησε η αδερφή σου να θες κι εσύ παιδιά;
Και τελειώνοντας κάτι που
έχετε διαπιστώσει όλοι και γυρνάει τόση ώρα στο μυαλό σας. Άντε και δεν είπατε
την αλήθεια, θα σας πιστέψει; Και πως θα το καταλάβετε; Κατ’ αρχάς, δεν θα το
καταλάβετε, άρα μην ασχολείστε άλλο. Ας πάρουμε σαν θέσφατο ότι απ’ τις
γυναίκες καταλαβαίνετε μόνο ότι θέλουν να καταλάβετε, τα υπόλοιπα είναι «στην
ζώνη του λυκόφωτος». Εντάξει; Πάμε παρακάτω!
Λοιπόν, η γυναίκα, γυναίκα
είναι, θα σε καταλάβει. Ό,τι κι αν πεις, αυτή θα ξέρει αν της είπες ψέματα ή
αλήθεια. Αυτό είναι πρόβλημα, αλλά σας έχω καλά νέα. Υπάρχουν εκεί έξω
πολλές χαζές ή πολύ απασχολημένες με τον εαυτό τους, αν σας ενοχλεί το χαζές κι
αυτές δεν καταλαβαίνουν μία ή σκοτίστηκαν αν τους λέτε αλήθεια ή ψέματα φτάνει
να της πάτε πρώτο τραπέζι στον Μαζώ το βράδυ και Σαββατοκύριακο στην Αράχωβα.
Σ’ αυτές κάντε ότι θέλετε και πείτε ότι θέλετε, ποσώς μας αφορούν και μεταξύ
μας δεν πρέπει να αφορούν και σας, αλλά περί ορέξεως…
Ερχόμαστε στις άλλες, αυτές
που καταλαβαίνουν και καταλαβαίνουν γιατί σας αγαπάνε και θέλουν να συνεχίσουν
να σας αγαπάνε. Στις αθώες, ανώδυνες ερωτήσεις πείτε ψέματα, άφοβα, με την ψυχή
σας, αυτό που θα γίνει είναι το τηλεφώνημα στην κολλητή: «δεν μου είπε ότι
πάχυνα, αλλά ότι γλύκανα στο πρόσωπο, το μανάρι μου, δεν είναι ο καλύτερος;
Άκου τι μου ‘πε για να μην στενοχωρηθώ»
Και στις σοβαρές ερωτήσεις,
τις επώδυνες: φροντίστε να μην χρειαστεί να πείτε ποτέ ψέματα!
