Κάπως έτσι έχει το πράγμα και με τις σχέσεις. Όταν έχεις τον άλλο(άντρα ή γυναίκα) να σε κυνηγάει, να σε πολιορκεί και να προσπαθεί να σε κατακτήσει δεν σου καίγεται καρφάκι! Όταν όμως βρεθείς εσύ στη θέση αυτή όπου αρχίζεις να κυνηγάς και να πολιορκείς αλλάζει το story!
Το ότι εκτιμάς τον άλλον περισσότερο όταν δεν είναι δεδομένος οφείλεται στο ότι έχεις βάλει όλα τα μέσα σε λειτουργία-θεμιτά κ αθέμιτα (στον έρωτα όλα επιτρέπονται) για να τον κατακτήσεις. Είναι σαν να προσπαθείς να ανέβεις στην κορφή ενός ψηλού βουνού και μόλις τα καταφέρεις, εντυπωσιάζεσαι πρώτον από τις δυνάμεις και τις ικανότητες σου και δεύτερον από τη θέα που έχει εκεί πάνω. Το να «αγωνιστείς» για να κατακτήσεις κάτι ή κάποιον και να το καταφέρεις είναι η απόλυτη ικανοποίηση του εγωισμού σου. Νιώθεις λες και έχεις υπερδυνάμεις!
Όμως υπάρχουν φορές όπου η «θέα» που συναντάς δεν είναι αντάξια των προσδοκιών σου… και τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό ή αυτός που είχες για δεδομένο έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από ότι νόμιμο.
