Είσαι στον Ζορπά, ψάχνεις για φραντζολάκια με ηλιόσπορο και με ζαρωμένο το
φρύδι από την αφοσίωση στο σκοπό σου, πέφτεις σ’ έναν ψηλό τύπο που μυρίζει
ωραία. Σηκώνεις το βλέμμα και διαπιστώνεις ότι είναι ο πρώην σου! Ένα ρεύμα
ανεβαίνει ζεστό μέχρι τα αφτιά σου, χάνεις τα λόγια σου για λίγο, αλλά –μεγάλη
γυναίκα είσαι πια- ανακτάς αμέσως τον έλεγχο για να του δώσεις το χέρι σε μια
χειραψία αυτοπεποίθησης και υπεροχής, αλλά απ’ την άλλη σε ποιον τα πουλάς αυτά,
ο Κώστας σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Σε κοιτά βαθιά στα μάτια, έχει
αλλάξει κι είναι ακόμη πιο ωραίος, είναι πιο ψηλός απ’ ό,τι τον θυμόσουνα και η
φωνή του – πώς μπορεί να είχες ξεχάσει αυτή τη φωνή! - θα ήταν ιδανική για να
ντουμπλάρεις τους διαλόγους ενός Άρλεκιν. Πιάνεις τον εαυτό σου να τον
φλερτάρει και καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες να φορέσεις αυτό
το άχαρο φούτερ με τα χρυσά γράμματα και δεν αφιέρωσες δυο αναθεματισμένα λεπτά
παραπάνω για να στρώσεις λίγο το μαλλί. Ανταλλάζετε τηλέφωνα και υπόσχεστε να
βρεθείτε για να τα πείτε. Η μέρα σου έχει αλλάξει. Αισθάνεσαι ανάλαφρη,
χαμογελάς περισσότερο, είναι σχεδόν σαν τον έχεις ερωτευτεί (ξανά). Είναι
δυνατόν;
Θα ήταν ωραία και - συγνώμη που θα στο χαλάσουμε - αλλά όχι. Είσαι απλά υπό την
επήρεια ενός ερωτικού flashback, ζεις ένα μετα-ερωτικό επεισόδιο. Σε δυο μέρες
το πολύ θα έχει περάσει. Αλλά πάλι μπορεί και όχι.
Βρε ο Κώστας!
«Τα πίναμε μέχρι το ξημέρωμα και μετά, μισομεθυσμένοι πήγαμε στη θάλασσα για
μπάνιο! Κοιμηθήκαμε στην παραλία αγκαλιά και μας βρήκε το άλλο πρωί ο υπάλληλος
του Δήμου, που είχε έρθει να στήσει τα κρεβατάκια». Όταν μιλάς για τον πρώην
σου έχεις πάντα το χαμόγελο της χαζοβιόλας. Όχι μόνο εσύ. Όλοι μας. Οι
αναμνήσεις δεν είναι σαν τις ταινίες που μπορείς να τις παίξεις και να τις
ξαναδείς ακριβώς όπως ήταν. Με τα χρόνια παίρνουν τη μορφή που τους έχει δώσει
το μυαλό σου, αφού έχει εκκρίνει πάνω τους ισχυρές ορμόνες ωραιοποίησης.
Η έλξη που μπορεί να αισθάνεσαι για έναν πρώην έχει να κάνει με τον τρόπο που
σε βλέπει αυτός. Στα μάτια του είσαι πιο ανέμελη, πιο διασκεδαστική, πιο
ριψοκίνδυνη, πιο πεισματάρα, πιο παθιασμένη, με δυο λέξεις, πιο νέα. Το δικό
του μυαλό σε έχει «παγώσει» στο χρόνο, κρατώντας σε όπως τότε όταν σου άρεσε
περισσότερο ο εαυτός σου. Αυτόν που ερωτεύεσαι στην ουσία είναι τον εαυτό σου
πριν αρχίσει να γκρινιάζει επειδή κάποιος άφησε ανοιχτό το παράθυρο και με το
ρεύμα θα πάθει αυχενικό σύνδρομο. Με την επιστροφή στην παλιά σου σχέση είναι
σαν να επιστρέφεις στα καλύτερά σου χρόνια, σαν να προσπαθείς να ξαναπιάσεις το
νήμα απ’ την αρχή πριν σε οδηγήσει εδώ στην ξηρασία και την ερημιά της
ωριμότητας. Με λίγα λόγια, αν δεν είσαι ευχαριστημένη με τη ζωή σου όπως είναι
τώρα, είσαι επιρρεπής σε ένα ερωτικό πισωγύρισμα.
Μετά από τις πρώτες σας συναντήσεις, τις οποίες θα εξαντλήσετε να συζητάτε για
τα παλιά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αρχίσουν να ξεπηδάνε γύρω σας όλοι οι
λόγοι που σας έκαναν να διαλέξατε διαφορετικούς δρόμους εκείνο το κρύο βράδυ
του χειμώνα που χωρίσατε για πάντα. Για πάντα είπα;
Απόψυξη τώρα
Η επανασύνδεση με τον πρώην είναι να σαν να παίρνεις στα χέρια σου το βιβλίο
Αρχαιογνωσίας της Γ’ Γυμνασίου. Διαβάζοντάς το αρχίζουν να σου έρχονται
σιγά-σιγά όλες οι εικόνες για τα κέρατα του Δία και τις πομπές της Αφροδίτης,
τα οποία ξέχασες ή μπέρδεψες σαν ένα κουτί με πολύχρωμα νήματα. Δεν χρειάζεται
να μπεις στη διαδικασία να μάθεις τον άλλο, παρά μόνο να φρεσκάρεις τα sos
σημεία. Κάθε σου βήμα μαζί του θα είναι σαν να πατάς σε στέρεο έδαφος. Ένας
θρίαμβος της οικειότητας πάνω στον αβέβαιο κόσμο των σχέσεων.
Μαζί του δεν θα περάσεις όλα
εκείνα τα αμήχανα πρώτα ραντεβού, τις σιωπές, τις παρανοήσεις, τις εκπλήξεις
και τις απογοητεύσεις. Έχεις γνωρίσει τη μάνα του, έχεις φάει τα «διάσημα
μπριζολάκια» του, έχεις διαλέξει δώρα για τις ονομαστικές γιορτές των κολλητών
του και ξέρεις ότι το πρωί στον καφέ του βάζει έξι canderel αντί ζάχαρη, κάτι
που δεν κατάλαβες ποτέ, αλλά σήμερα σε κάνει να χαμογελάς. Έτσι κι αλλιώς δεν
είχες τίποτα κακό να πεις γι’ αυτόν όλα αυτά τα χρόνια.
Οι λόγοι που χωρίσατε είχαν να κάνουν περισσότερο με την ανωριμότητα της
ηλικίας παρά με ουσιαστικές διαφορές. Απ’ την άλλη, τι έχεις να χάσεις; Αφού
από το πρώτο λεπτό της επανασύνδεσης παίρνεις όρκο ότι άκουσες κάτι να κάνει
κλικ. Το timing είναι ιδανικό, κανείς απ’ τους δυο δεν είναι σε σχέση και
ύστερα από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας σε καταστροφικούς δεσμούς, δεν καταφέρατε να
υπάρξετε ξανά τόσο ευτυχισμένοι όσο στη σχέση που είχατε μοιραστεί. Άλλωστε
εκείνη τη μέρα που τον πρωτοείδες στον Ζορπά απ’ την ταραχή σου αντί φραντζολάκια
με ηλιόσπορο πήρες απ’ τα άλλα με τις σταφίδες. Και δεν σ’ αρέσουν οι σταφίδες.
Περιοδικό Omikron τεύχος 178.
