Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που βγαίνετε όλοι μαζί νιώθεις ότι κρατάς ένα τεράστιο φανάρι! Είναι λογικό όταν βλέπεις όλους τους άλλους γύρω σου να είναι ερωτευμένοι και δεσμευμένοι να νιώθεις ένα μικρό τσιμπηματάκι ζήλιας και να αναρωτιέσαι εγώ πότε θα το ζήσω αυτό; Ιδού η απορία…
Σε ότι αφορά όμως τους φίλους
σου, καλό είναι να μην γίνεσαι κολλιτσίδα και κάθε φορά που θέλουν να βγουν
(μόνο οι δυο τους) και να κολλάς από δίπλα σαν μπαλαντέρ! Η σχέση είναι
σχέση, θα τους απορροφήσει, θα τους κάνει να χαθούν για λίγο. Η φιλία όμως
είναι φιλία και όταν ξεκολλήσουν από τα μέλια θα ψάξουν να βρουν το φιλαράκι
τους, να βγούνε μαζί σου, να πείτε τα δικά σας.
Να θυμάσαι πως ο έρωτας είναι
γλυκός αλλά στο φιλαράκι τους πάνε όλοι τρέχοντας όταν ξινίσει το γλυκό!!