Γιατί η αγκαλιά της ήταν
πάντα το πιο παρήγορο μέρος
Γιατί όταν φωνάξω «μαμά», θα
ξεχωρίσει τη φωνή μου ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες
Γιατί δεν ανησυχούσε ποτέ αν
θα λερώσουμε τους καναπέδες ή τα χαλιά
Γιατί με άφηνε να τρώω το
μείγμα του κέικ που έμενε στο μπολ
Γιατί όταν όλοι ντύνανε τα κοριτσάκια τους πριγκίπισσες, εκείνη με άφηνε να πάρω τη στολή της αφρικάνας
Γιατί ήταν περήφανη για μένα,
ακόμη κι όταν …ζωγράφιζα (φρικτά)
Γιατί μου έμαθε να ξεχωρίζω
το καλό και το κακό
Γιατί, αν χρειαστεί, θα
πεινάσει για να με ταΐσει
Γιατί ξέρει να αγαπά
χωρίς όρους
Γιατί μου έμαθε την αξία της
ανεξαρτησίας
Γιατί ο λόγος της είναι
«συμβόλαιο»
Γιατί μένει κοντά στους
ανθρώπους που αγαπά, στις καλές και στις κακές εποχές
Γιατί μου έμαθε να αγαπάω τον
εαυτό μου, παρόλο που η ίδια κάποιες φορές δεν αγαπούσε αρκετά τον δικό της
Γιατί όταν κάτι δεν «μου
πηγαίνει», θα μου το πει
Γιατί με άφησε να φύγω όταν
ήμουν 17,5, κι ας ήταν γι’ αυτήν το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο
Γιατί είναι ο λόγος που
σκέφτομαι θετικά την ιδέα του γάμου και της οικογένειας
Γιατί βλέπω με πόση αγάπη
φροντίζει σήμερα τη γιαγιά μου
Γιατί μου έμαθε τη χαρά του
να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα
Γιατί μου έμαθε να αγαπάω
τους ανθρώπους
Γιατί η σκέψη ότι υπάρχει, με
κάνει να αισθάνομαι πιο δυνατή
Γιατί όταν όλα τα υπόλοιπα
αποτυγχάνουν, έχω εκείνη.
