(Byron, Don Juan, Canto IV).But the fact is that I have nothing plann’d. Unless it were to be a moment merry.(Byron, Don Juan, Canto IV)

Αλλά το γεγονός είναι ότι δεν έχω τίποτα να σχεδιάσω. Εκτός κι αν ήταν μια στιγμή χαρούμενη.(Byron, Don Juan, Canto IV).But the fact is that I have nothing plann’d. Unless it were to be a moment merry.(Byron, Don Juan, Canto IV).

Στις στενάχωρες συνθήκες της ανθρώπινης ζωής οι άνθρωποι σχεδιάζουν το παραλειπόμενο της δυστυχίας. Οι ειδήσεις διασυρμού γυναικών στο Ιράν είναι μια είδηση ανατριχιαστική όσο και οι ειδήσεις γυναικοκτονιών στην Ελλάδα των ίσων δικαιωμάτων στην ζωή και το θάνατο. Η Τζένη Μπαμπαλή άρχισε να ανασυνθέτει μια μαντίλα , ένα κομμάτι πανί, ένα «παρτσάδι» ενωμένο με άλλα μαντήλια που προσέφεραν δημόσια πολίτες. Ευνοούμενοι των τεχνών ένωσαν τις δυνάμεις τους και νάτο πετιέται από ξαρχής ένα ενωμένο σημασιολογικά και αισθητικά κάμπο από υφάσματα.

O Charles Fourier,1873 γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, εκπρόσωπος του «ουτοπικού σοσιαλισμού», θεωρούσε την γυναικεία χειραφέτηση την βάση για κοινωνικές μεταβολές σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή την στιγμή ενώ όλοι συμπράττουμε στην ευνοϊκότερη συμπερίληψη της ισότητας των φύλων όσο αφορά το γυναικείο ζήτημα ο φεμινισμός και η θεωρία του φύλλου είναι εργαλεία που ανατροφοδοτούν και ολοκληρώνουν την κατανόηση τόσο του αιτήματος της ισότητας των  φύλων όσο και το μηχανισμό ανισορροπίας που υφίσταται ανάμεσα σε όλα τα φύλα. Τα φύλα , τα γένη, τα βιολογικά φύλα , τα κατασκευασμένα φύλα  , τα συμπεριφορικά φύλα  οδηγούν σε εξισώσεις  ίσων αποστάσεων. Οι εξισώσεις είναι υποχρεωτικές  για μια ριζοσπαστική ανάληψη ευθύνης από όλους.  Ο φεμινισμός ξεκίνησε με την αναγνώριση και την κατανόηση της θέσης της γυναίκας. Η θεωρία του φύλου επιδιώκει να κατανοήσει τους ρόλους, τη σημασία, τις επιπτώσεις και το δυναμικό των διαδράσεων μεταξύ των φύλων. Η μελέτη , η ανάληψη πρωτοβουλιών , η δικαιϊκότητα  ευθυνών  για τα φύλα , θα  βελτίωνε  σημαντικά τις ζωές όλων.

Η περίπτωση για την όποια είμαστε εδώ σήμερα αφορά μια πρωτοβουλία  που η δικαιϊκότητα  της  όσο και η εφαρμογή της  μελέτη ως καλλιτεχνική πρακτική είναι απερίσπαστα  αφιερωμένη στην γυναίκα της οικιακής και της  δημόσιας σφαίρας. Η Τζένη  Μπαμπαλή με συνεργατική, και κοινοτική φροντίδα συνθέτη τα προβλήματα που περιορίζουν  την ζωή αρκετών ανθρώπων. Η οικοκυροσύνη συνερίζετε την  οικουμενοσύνη. Τα του οίκου στα της  οικουμένης. Ένα μικρό κομμάτι πανί , ένα παρτσάδι  ράβετε διπλά σε ένα άλλο, επεκτείνετε και ανευρίσκετε χαμένο μέσα στα άλλα τόσα. Η Τζένη Μπαμπαλή προβάλει τόσο την συγκρότηση  του εαυτού της, όσο και την καλλιτεχνική υποκειμενικότητα μέσα από τις κρυφο-μητριαρχικές , ταυτο- πατριαρχικές  αντιλήψεις και στερεότυπα. Η φεμινιστική στάση της επιφέρει μια βιογραφική προσέγγιση των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των γυναικών μέσα από την πολλαπλότητα και αντιφατικότητα των βιωματικών κόσμων. Οι βιογραφίες των γυναικών από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη άκρη είναι μια κοινωνική πραγματικότητα και κοινωνικό μόρφωμα την ίδια στιγμή . Ένα κομμάτι πανί καλύπτει το σώμα των ανθρώπων . Η χρήση αυτή συνταιριάζει με πολλά βιολογικά παράδοξα (χαμηλή τριχοφυΐα ) και συμβολικές κατακρύψεις  ώστε το σώμα να έχει λειτουργική και ελεγκτική προσαρμογή σε συνθήκες έξω από αυτό. Το ασώματο ύφασμα θα αναζητήσει την ενσώματη χρήση. Η συναρμολόγηση του υφάσματος , η συρραφή  υφαίνει και εξυφαίνει κοινωνική και βιολογική εμφάνιση . Ένα ά-σχημο  ύφασμα σχηματοποιείτε  γίνετε  εύ- σχημο και αναγνωρίσιμο ως σώμα κεκα- καλειμένο.

Σε μια εποχή που οι καλλιτέχνες είναι έκπτωτοι εκτελεστές τηλεθεαμάτων η Τζένη Μπαμπαλή  χειροτέχνης, αναθεωρήτρια του οικιακού ιδεώδους ενεργοποιεί ομάδες που συνεκτελούν το έργο και συνυφαίνουν ένα εγχείρημα συλλογικό καθοδηγητικό και απροκάλυπτο για το ανέντακτο γυναικείο σώμα, το διασπαρμένο στην οικιακότητα , στην εργόχειρη παράδοση , στην γαστρονομική μέριμνα, στην ιαστική φροντίδα, στην ανάσχεση του πατρικού έλεγχου, στην απελευθερωτική  γενεσιακότητα. Η Τζένη Μπαμπαλή συρράπτει μαντήλια , κομμάτια υφάσματος, δάνεια και δωρήματα ενός κοινού σκοπού , ενός κοινού ενιαίου υφάσματος πολλών γυναικείων υποκειμενικότητων, μιας προίκας απροίκιστης. Μια γυναίκα προικίζει τις άλλες με μόχθο συλλογικό , ένα κουβέλι που σκεπάζει βαριές ανάσες , απορροφά  τον ιδρώτα μιας αγωνίας της συνύπαρξης, ζεσταίνει σάρκες εκ των σαρκών.

Η θέση μιας καλλιτέχνιδος  στην κοινωνία του θεάματος παίζει έναν εντοπισμένο ρόλο και απαιτεί από τους παρόντες να ανταποκριθούν στον ρόλο που της χρεώνετε.  Η συνέπεια του ρόλου που ενίσταται σε συμπλέγματα έμφυλα και ανυψωτικά της ελευθερίας όλων προς όλους είναι δύσκολο εγχείρημα. Πρόκειται για μια χρησιμότητα για χάρη των ανθρώπων ,για χάρη των άλλων αλλά και για χάρη μας για την «οιωνεί πραγματικότητα». Ο ενδυόμενος ρόλος είναι καταλυτικός εφόσον κανένας δεν βρίσκεται σε τόσο προνομιακή θέση παρατήρησης  ώστε να βλέπει τα του ρόλου από μέσα , από έξω , από πάνω και από κάτω. Όποιος ενδύετε τον ρόλο έχει μια ικανότητα διείσδυσης με απώτερο μέλημα την ανάνηψη της πραγματικότητας σαν επιχείρημα για το ζήτημα που διακαώς θέλει να βροντοφωνάξει: Γυναίκες γυναικών είστε των ανδρών άνδρες , Άνδρες των ανδρών είστε των γυναικών γυναίκες ! Αυτή η αγγελιοφορία βιώνετε ως μια χαιρέκακη πνευματική οξυδέρκεια που παίζει κατά βούληση μια και το κοινό πρέπει να παίρνει στα σοβαρά τα προτεινόμενα. Η καλλιτέχνης προσφέρει εν ομοίωμα του κόσμου που πιστεύουν ότι εκείνοι θεωρούν δεδομένο. Η καλλιτέχνης είναι μητέρα, είναι Πηνελόπη , είναι υφάντρα και αφέντρα. Ρεταλιάζει και συναρμόζει. Οι γυναίκες όλου του κόσμου πρέπει να δικαιωθούν έξω από τις αφηρημένες στερεότυπες προσδοκίες σαν μια συλλογική αναπαράσταση ένα γεγονός καθεαυτό. Η ενοποιημένη κουβέρτα θα κοιμίσει όλη την υφήλιο. Το πολύχρωμο κουβέλι με δραματικό τρόπο περικλείει μια μαύρη σκοτεινή πλευρά της νύχτας πριν την μέρα. Τα αφανή και σκοτεινά είναι εκείνα που θα σε αγγίξουν ως σκέπασμα. Η κάτω όψη είναι γεμάτη νευρώνες λευκής κλωστής . Το μαύρο ύφασμα αλέκιαστο είναι η διασάλευση του χρώματος και η ασχημάτιστη άλλη πλευρά των πραγμάτων. 

Η Τζένη Μπαμπαλή διαμοίρασε ανακόλουθους ρόλους σε συνέχεια ανακολουθιών στο κοινωνικό μόρφωμα: Πχ πρωτοβουλία για  προάσπιση ελευθερίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων στο Ιράν με κέντρο ενδιαφέροντος το Πεντάλοφο Κοζάνης  (αυτή είναι μια ανακολουθία από μόνη της). Ένας γενικός στόχος κάθε συνεργατικής ομάδας είναι να συντηρεί την κατάσταση την οποία προτείνει. Τούτο συνεπάγεται την προσοχή του εύθραυστου χαρακτήρα και μια απαιτούμενη εκφραστική συνοχή της πραγματικότητας που δραματοποιείται από το χρηστικά άχρηστο έργο. Πολλά πανιά συγκροτούν σημεία σε πολλές γυναίκες με διαφορές και ένα κοινό πεδίο δράσεις, την επιφάνεια ραψίματος , το κοινό πεδίο αγώνα για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων. Η λειτουργία και η ολοκλήρωση του έργου έγινε αρχικά με παρασκηνιακό τρόπο δημόσια συλλογή μαντηλιών  ακλούθησε  παρασκηνιακή εν συναίσθηση όπου μια ομάδα έντεκα  συμμετεχόντων, έντεκα  εθελοντών,  έραψαν διαμοιραστήκαν και ολοκλήρωσαν το πεδίο ενός πολύ μεγάλου μαντηλιού, κουβέρτας, χαλιού και ενός φανταστικού κήπου δυο διαστάσεων. Ο κήπος αυτός έχει τα έγκατα του  την σκοτεινή ριζωματική πλευρά έτσι και η πίσω όψη του είναι μαύρη και άραχνη,  σκοτεινή, χωμάτινη, γάγγλια.