Το να ξεχνά κάποιος το
ραντεβού που έχει δώσει ή να δίνει ένα χωρίς να θυμάται ότι έχει κλείσει κι
άλλο την ίδια ώρα, είναι ένα αρκετά διαδεδομένο φαινόμενο, ιδίως όταν οι
συναντήσεις είναι διαφορετικού είδους.
Αυτό συμβαίνει γιατί όλα όσα επεξεργάζεται ο νους μας αντιστοιχούν σε φυσιολογικές διεργασίες του εγκεφάλου μας. Το να κλείσουμε ένα ραντεβού με τον οδοντίατρο την Τρίτη στις 10:00 κι ένα άλλο, επαγγελματικό, μ' ένα συνάδελφό μας την ίδια ώρα, είναι σχεδόν αναπόφευκτη αναποδιά, γιατί οι δύο υποχρεώσεις αφορούν σε δύο ξεχωριστά περιβάλλοντα της καθημερινής μας ζωής, συνεπώς "αρχειοθετούνται" σε δύο διαφορετικές περιοχές της βραχυχρόνιας μνήμης.
Η ανάμνηση είναι η διαδοχική ενεργοποίηση
ομάδων νευρώνων που συνδέονται μεταξύ τους σε μια νοητική οδό. Επειδή λοιπόν οι
δύο νοητικές οδοί που οδηγούν στο να θυμόμαστε τα δύο ραντεβού, τα οποία
ανήκουν σε ξεχωριστά περιβάλλοντα της ζωής μας, δεν έχουν φυσιολογικούς δεσμούς
μεταξύ τους, είναι πολύ δύσκολο, όταν σκεφτόμαστε το ένα από τα δύο, να
θυμηθούμε και το άλλο.
