Είσαι ο κ. Σέκερης;
Κάποιος πρόγονός σου ήταν ζαχαροπλάστης!
Το 1920
η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που
προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν κάποια
από αυτά:
«Κουντουριώτης,
Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο
κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής: Από
το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.
Καζάζης: Ο
μεταξουργός.
Σέκερης: Ο
ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο
κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής: Ο
κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης: Ο
γραμματικός
Φεσάς,
Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης,
Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης,
Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης,
Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής:
Καραγωγεύς
Τσορμπατζής,
Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης: Ο
περιβολάρης
Καλαιτζής,
Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας,
Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής και
Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.
Τσαούσης,
Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής,
Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής:
Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης,
Χεκίμογλου: Ο ιατρός.
Καλεμκερής: Ο
κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης: Ο
κουρεύς.
Γιουρούκος: Ο
πλανόδιος.
Αλμπάνης και
Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.
Σαμαρτζής και
Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από
το κυρετζής δηλ. ασβεστάς»
Αν δεν βρήκατε
το δικό σας επώνυμο ψάξτε το καλύτερα ... Για το δικό μου πάντως τα πράγματα
είναι απλά: Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι παππούδες!
Θωμάς Σιταράς
(Αθηναιογράφος)
Πηγή: cretablog.gr
