Το Κόμμα δικαιολόγησε την πράξη του
χωρίς
ν’ αποκαλύψει τις αιτίες.
Το
σύντομο ανακοινωθέν, πράγματα τετριμμένα,
από
τα πριν γνωστά, όπως οι αγγελίες
θανάτων
ή ζητήσεων στις εφημερίδες:
Αντικομματικές
ενέργειες και κάτι τέτοια.
Κι
ο πριν λίγον καιρό πρώτος πολίτης
έπεσε στην αφάνεια.
Υπήρχε
δεν υπήρχε έπειτα, για πολύ, δεν ήξερε κανείς,
ώσπου
με δυο ξερές γραμμές μια μέρα ανεκοινώθη
ο
θάνατος του επίσημα.
Και,
φυσικά, ούτε στέφανα,
ούτε
λόγοι.
Οι
συγγενείς – πρώτου και δεύτερου
βαθμού
μόνον – ακολουθήσανε
την
εκφορά του, αμίλητοι, κρατώντας
κάτι
σεμνά χρυσάνθεμα, κι αυτά ξεθωριασμένα,
κάτω
από τρείς μαύρες ομπρέλες όλες κι όλες. (Έβρεχε).
Το
Κόμμα είναι ο λαός. Κ’ η απόφαση του Κόμματος
είναι
η απόφαση του λαού που σύσσωμος εκείνη
την
ίδια νύχτα, έκλαιγε κλεισμένος στα σπίτια του.
