Έχουν περάσει δέκα μέρες από τότε που πέρασε η ΄Ελπίδα’ από την Αττική, μια κακοκαιρία, όπου εσκεμμένα η κυβέρνηση έριξε όλα τα φώτα στην Αττική Οδό, για να της αποδώσει το σύνολο των ευθυνών για την ταλαιπωρία των εγκλωβισμένων οδηγών, ενώ «αγνόησε» τους εξίσου ταλαιπωρημένους οδηγούς των υπόλοιπων κεντρικών οδικών αρτηριών της Αθήνας (Μεσογείων, Κατεχάκη, Μαραθώνος κτλ) και μάλλον «ξέχασε» τους 700 περίπου επιβάτες των πέντε αμαξοστοιχιών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που λόγω της χιονόπτωσης κόλλησαν για ένα 24ωρο σε διάφορα σημεία του σιδηροδρομικού δικτύου.
Τελικά ο Υπουργός Υποδομών
& Μεταφορών ζήτησε από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ να αποζημιώσει κάθε επιβάτη με το ποσό
των 1000 ευρώ και, όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα, η ιταλικών συμφερόντων σιδηροδρομική
επιχείρηση αποδέχτηκε την εν λόγω πρόταση. Προκύπτει όμως το ερώτημα: Γιατί
1000 ευρώ και όχι 1500 ή 2000, όπως αποφάσισε και ο Πρωθυπουργός για την Αττική
Οδό; Πώς κατέληξε ο κ. Καραμανλής σ’ αυτό το ποσό;
Επίσης, αυτό που δεν
αναφέρεται στα δημοσιεύματα είναι ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ σίγουρα θα δέχτηκε με μεγάλη χαρά την πρόταση του
Υπουργού, διότι το ποσό των 1000 ευρώ/επιβάτη είναι υποπολλαπλάσιο από εκείνο
που είναι υποχρεωμένη να δώσει η εταιρία με βάση τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς
για τα δικαιώματα των επιβατών σιδηροδρόμου, ακόμα κι αν το Υπουργείο με τις
ενέργειές του έκανε φιλότιμες προσπάθειες να στερήσει από τους επιβάτες αυτά
τους τα δικαιώματα.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην
τρίτη διαδοχική εξαίρεση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από συγκεκριμένα άρθρα του Κανονισμού
1371/2007. Όπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο της 27ης Δεκεμβρίου 2019 του
Υφυπουργού Υποδομών & Μεταφορών, η εταιρία εξαιρείται έως και το Δεκέμβριο
του 2024 από την ευθύνη για καθυστερήσεις, απώλειες ανταπόκρισης και ακυρώσεις
(Άρθρο 15), την υποχρέωση επιστροφής χρημάτων και επαναδρομολόγησης (Άρθρο 16)
και την υποχρέωση αποζημίωσης κομίστρου (Άρθρο 17), ενώ σε συνέχεια των
προηγουμένων, η εταιρία δεν έχει την υποχρέωση παροχής γευμάτων ή και
καταλύματος, σε περίπτωση πολύωρων καθυστερήσεων.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιβάτες
που μετακινούνται καθημερινά με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στερούνται ουσιαστικά από το
σύνολο των δικαιωμάτων τους και από την όποια αποζημίωση, τη στιγμή που οι
καθυστερήσεις, ακόμα και οι ακυρώσεις δρομολογίων αποτελούν για τη σιδηροδρομική
εταιρία πολύ συχνό, αν όχι καθημερινό φαινόμενο.
Αυτό όμως δεν ισχύει στην
περίπτωση των 700 περίπου εγκλωβισμένων από την πρόσφατη χιονόπτωση, διότι για
τα Άρθρα 26-30 του Κανονισμού που αφορούν σε ευθύνη της εταιρίας στην περίπτωση
θανάτου ή τραυματισμού επιβατών και σε περίπτωση προσβολής της φυσικής ή
ψυχικής ακεραιότητας του επιβάτη, δεν υπάρχει εξαίρεση. Δηλαδή, καθένας από
τους επιβαίνοντες των πέντε αμαξοστοιχιών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δικαιούται αποζημίωση με
βάση τον Κανονισμό 1371/2007, η οποία θα είναι πολλαπλάσια των 1000 ευρώ,
ειδικά για τους τραυματίες της αμαξοστοιχίας με την οποία συγκρούστηκε η
εκχιονιστική μηχανή που ήρθε για βοήθεια. Και σε κάθε περίπτωση, η αποζημίωση
θα προκύψει με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία κι όχι έπειτα από την αυθαίρετη
απόφαση ενός Υπουργού.
Είναι λοιπόν απορίας άξιο,
γιατί ο κ. Καραμανλής έσπευσε να ανακοινώσει αποζημίωση για κάθε επιβάτη,
βάζοντας στην άκρη την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Δε γνωρίζει άραγε από ποια άρθρα
του Κανονισμού έχει εξαιρεθεί η εταιρία;
Φαίνεται ότι τα
αντανακλαστικά του Υπουργείου είναι τάχιστα, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα
μιας σιδηροδρομικής επιχείρησης, η οποία εν έτει 2022 χαίρει εξαιρέσεων στην
Ελλάδα από πολύ σοβαρές της υποχρεώσεις και κανονισμούς, που σημειωτέον
εφαρμόζει στο ακέραιο στην Ιταλία. Δυστυχώς, το ίδιο Υπουργείο δε μοιάζει να
έχει την ίδια ευαισθησία όταν πρόκειται για το δημόσιο συμφέρον και δη το
συμφέρον και τα δικαιώματα των επιβατών.
