Είναι εκείνες οι στιγμές που για λίγο σκέφτεσαι να
ζηλέψεις αυτά τα άτομα που σου περιγράφουν την τόσο όμορφη σχέση τους με τον
πατέρα τους. Είναι κι οι άλλες στιγμές που φανατικά κάποιοι υποστηρίζουν την
τόσο στενή σχέση κόρης με πατέρα και την ιδιαιτερότητά της.
Λες «άραγε προσπαθώ να πείσω τον ίδιο τον εαυτό μου πως δεν έχω αυτή τη συγκεκριμένη σχέση ανάγκη;». Η απάντηση, όμως, είναι πιο απλή και συνάμα πιο όμορφη. Όταν η μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά σου έχει υπάρξει και μάνα και πατέρας κι αδερφή κι ο κόσμος σου ολόκληρος, δεν έχεις ανάγκη άτομα που δεν υπήρξαν εκεί για εσένα όταν τα χρειάστηκες ή όταν έπρεπε να ‘ναι.
Όταν αυτός ο μητρικός δεσμός, ξεπερνά κάθε άλλον και σπάει
όλα τα στερεότυπα της απαρχαιωμένης κοινωνίας μας, που θέλει τις θυγατέρες να
έχουν αδυναμία στους πατέρες, εκτιμάς την αξία αυτής της γυναίκας που πόνεσε
για εσένα όσο δε θα πονέσει κανένας άλλος.
Γιατί, ακόμα κι αν ποτέ δεν το εκτίμησες, τουλάχιστον όσο θα
έπρεπε, η μάνα θα γινόταν θυσία για εσένα σε όποιον βωμό χρειαζόταν, για να
υπάρξεις ευτυχισμένη. Αυτή η γυναίκα, όσο κι αν θέλει να σε γδάρει ζωντανή για
όσα της έχεις κάνει, θα είναι για πάντα ο βράχος δίπλα σου στον οποίο θα
στηρίζεσαι κι ο οποίος θα σε προστατεύει, στα εύκολα και στα δύσκολα, στο
όμορφα και στα άσχημα.
Μια γυναίκα που πάντα φωτίζει τη ζωή σου, όσο κι αν
κυριαρχούν μέσα της σκιές απ’ τους κόπους και τα βάσανά της. Φρόντισε κι εσύ,
όμως, να είσαι εκεί, γιατί όταν θα σε χρειαστεί, δε θα στο ζητήσει. Γιατί όσο
κι αν σε πειράζει πως θα μεγαλώσει και θα την κλείσεις σε γηροκομείο, θα σε
χρειαστεί και δε θα στο ζητήσει, γιατί έχει ευγενική ψυχή.
Αξίζεις, μάνα, όσο δεν αξίζει κανένας άλλος, γιατί έχεις
καρδιά διαμάντι.
Κυριακή X.
Πηγή: pillowfights.gr
