Όταν η Άνοιξη ήρθε ξανά
γιορτινά, ρώτησε τον Ουρανό τι είχε να της δώσει. Εκείνος της έδειξε κρυφά δύο
αισιόδοξα αλλά θαμπά αστέρια. Ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό. Κάπως έτσι η ιστορία
μας ξεκινά...
Της είπε, πως αυτά εκεί, είναι δικά του παιδιά. Στολίδια του Ουρανού, αλλά
στεναχωρημένα: «Αυτά να προσέξεις Άνοιξη!» της λέει τρυφερά και με μια πνοή
φυσά αγέρα δυνατό δροσίζοντας τη πλάση όλη.
Η Άνοιξη φωτίζει με λαμπερά χρώματα τους κάμπους και τα ποτάμια της, τις
ρεματιές και τα βουνά της, αφού ζήτησε από τον φίλο της τον Ήλιο να γίνει
λαμπρός σκορπώντας ζωντάνια κι ευδαιμονία στα λουλούδια της, που είναι τα
παιδιά της.
Τα παιδιά της Άνοιξης είναι πλάσματα τρυφερά στη ψυχή. Στεναχωριούνται όταν αντανακλά πάνω τους το φως των αστεριών και αυτό είναι θαμπό και έτσι μαραίνονται, σκορπίζοντας το άψυχο κορμάκι τους στη βορά του ανέμου... Ενώ χαίρονται όταν αντανακλά το φως τους και αυτό είναι λαμπερό και διάφανο και έτσι ανθίζουν, σκορπίζοντας χρώματα και αρώματα στη πλάση ολάκερη!
Πολύ συχνά όμως, συνωμοτούν η Άνοιξη κι ο Ουρανός συμπαρασέρνοντας τον Ήλιο φίλο της Άνοιξης και το Φεγγάρι φίλο του Ουρανού, δίνοντας πνοή στα λουλούδια, όταν κάποιο από τα αστέρια πιστεύουν πως πρέπει να σωθεί... Και είναι πολλά αυτά που πρέπει να σωθούν...
Και έτσι ο Χρόνος, ο οποίος είναι φίλος και των τεσσάρων εποχών, προσπαθεί να ισομερίσει με τη βοήθεια τους, την ευχάριστη αυτή δουλειά που έχει: να βοηθήσει τους φίλους της Άνοιξης να δώσουν πνοή στα λουλούδια αφού ξέρουν πως αυτά βοηθούν με τα αρώματα και τα χρώματα τους τα αστέρια αυτή την εποχή, την Άνοιξη. Ναι συμβαίνει και το αντίθετο: τα αστέρια με το φως τους επηρεάζουν τη ψυχή των λουλουδιών, αλλά και τα λουλούδια με τα χρώματα και τις ευωδιές τους επηρεάζουν το φως των αστεριών! Θα λέγαμε πως υπάρχει μια εξαρτημένη αμφίδρομη αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
Αντίστοιχα, όταν θα έφτανε η κατάλληλη εποχή, στο φίλο του το Καλοκαίρι, ο Χρόνος, θα βοηθούσε τη Θάλασσα για να μπορούν τα αστέρια να κολυμπούν, να πλένονται και να δροσίζονται, στο φίλο του το Φθινόπωρο θα βοηθούσε τη Βροχή για να τους δώσει νερό να πιούνε και να ξεδιψάσουν, ενώ στο φίλο του το Χειμώνα θα βοηθούσε τη Φωτιά για να τους δώσει πνοή και να τα ζεστάνει...
Έτσι μετά από αυτή τη γλυκιά «συνωμοσία», τα λουλούδια ζωντανεύουν και στα επιλεγμένα αστέρια -ένα αρσενικό και ένα θηλυκό πάντα- προσπαθούν να δώσουν το χαμένο φως που η Λήθη -εχθρός της Αγάπης που είναι αδερφή του Χρόνου, προσπαθεί να κλέψει βίαια από αυτά.
Γι’ αυτό το λόγο πολλά από τα αστέρια μένουν θαμπά: λόγω της Λήθης... Ενώ αυτά που λάμπουν δε χρειάζονται τη βοήθεια των τεσσάρων εποχών και των φίλων τους! Μόνο τη ζωντάνια, την αισιοδοξία και τη διάθεση για Ζωή χρειάζονται! Αφού το ξέρουν πως η Ζωή με τα παιδιά της, τον Χρόνο και την Αγάπη, πάντα θα τα υποστηρίζουν και θα τους δίνουν ευκαιρίες!
Η συνωμοσία έχει αρχίσει το λοιπόν και καλά κρατεί! Τα δύο αυτά αστέρια της ιστορίας μας, το αρσενικό και το θηλυκό, το θηλυκό και το αρσενικό, βλέπουν την Άνοιξη να σκορπά απλόχερα τα χρώματα και τα αρώματα στα παιδιά της, των λουλουδιών το σώμα...
Τα αστέρια σιγά-σιγά αρχίζουν να τρελαίνονται το ένα μια και το άλλο δυο, και να βλέπουν τα λουλούδια, το ένα αστέρι μέσα στα μάτια του άλλου! Και έτσι μ’ αυτό το τρόπο αρχίζουν να ερωτεύονται τελικά! Τα αστέρια ερωτεύονται πραγματικά όταν συμβαίνει αυτό το πράγμα, δηλαδή, τα μάτια του ενός αστεριού να γίνονται ο καθρέφτης στα μάτια του άλλου! Όταν συμβαίνει να γίνονται διάφανα και λαμπερά και η ψυχή τους να αντανακλά μέσα από τα μάτια τους!
Τότε βρίσκει ευκαιρία η Αγάπη και φωλιάζει μέσα στις καρδιές των αστεριών και δε ξαναφεύγει πια εκτός κι αν αυτά διώξουν τον αδερφό της το Χρόνο με τη βοήθεια και τη συμμετοχή πάντα της Λήθης που είναι φυσικά εχθρός του...
Έτσι τα αστέρια αυτά είδαν το ένα το άλλο και ερωτεύτηκαν -είπαμε με πια διαδικασία- αφού βέβαια τα μάτια τους είχαν γίνει σαν τα λουλούδια πια, με όλων των λογιών τα χρώματα και τα αρώματα να τα στολίζουν! Με όλων των λογιών τις όμορφες σκέψεις να τα κοιμίζουν! Με γλυκά και τρυφερά όνειρα που δεν τα έβλεπαν πια στον ύπνο τους, αλλά που τα ζούσαν και τρέφονταν από αυτά!
Ταξίδευαν πια, μέσα στη Γη, στο Νερό και τον Αέρα, αγκαλιασμένα... Σε ένα ταξίδι που ήξεραν πως είναι τα μόνα και αποκλειστικά υπεύθυνα για το προορισμό και τη κατάληξη του...
Σειρά τώρα είχαν δύο άλλα αστέρια που Καλοκαιριάτικα άρχισαν κι αυτά να θαμπώνουν... Αλλά γι’ αυτά, θα σας πούμε μια άλλη φορά, σε μιαν άλλη ιστορία!
Άγνωστη.
