''Η μορφή σου λιώνει στο βυθό μου
καθώς σε βλέπω να ξεμακραίνεις…
Στα χείλη μου κρυστάλλινος χορός
από ερωτήματα κι απαντήσεις
μιας αγάπης απροετοίμαστης
Ήταν η θάλασσα που έγινε σταγόνα
και φυλακίστηκε στα μάτια μου...
Ήταν το φεγγάρι που κλείδωσε τους φόβους
μ' ανάσες βαριές…
Ήταν ο ουρανός που πήρε το χρώμα απ την ψυχή μου
όταν έγινα ζητιάνος της αγάπης σου...
Ανάβω το πρώτο τσιγάρο στη μοναξιά
κι ο καπνός σε σχημάτισε ήδη...
Η άγρυπνη ομορφιά σου με ξενυχτάει…
Αντρίκεια σε σκέφτομαι
Κι ο γύρος του θανάτου αρχίζει…''
konstantinos Theodousis
