Η βία κατά των γυναικών,
φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι πατριαρχικές μας κοινωνίες, αναγνωρίστηκε ως
κοινωνικό πρόβλημα, έγινε «ορατή», μόλις τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στις
έρευνες και τους αγώνες των φεμινιστριών, που έγιναν αποδεκτές και από τους
μεγάλους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης,
κ.ά.
Τα αίτιά της συνδέονται άμεσα με την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ γυναικών και ανδρών, καθώς και τις κοινωνικό-οικονομικές δομές εξουσίας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, γεγονός που διαμορφώνει ένα κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο η βία κατά των γυναικών με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γίνεται αποδεκτή. Συντηρείται μέσω της κοινωνικοποίησης των φύλων, της δημιουργίας έμφυλων στερεοτύπων και προκαταλήψεων, αλλά και της συνεχούς απειλής βίας, παράγοντες οι οποίοι συνολικά θέτουν τις γυναίκες και τα κορίτσια σε κατώτερη θέση και επηρεάζουν τις ενέργειές τους σε όλα τα επίπεδα, ενώ συνιστούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι Διεθνείς Συμβάσεις
αναδεικνύουν τη βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ως μορφή διάκρισης, η
οποία εμποδίζει σοβαρά την ικανότητα τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματα και τις
ελευθερίες τους σε ισότιμη βάση με τους άνδρες. Σύμφωνα με τον Οργανισμό
Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA):
Ø μία στις τρεις γυναίκες
έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία από την ηλικία των δεκαπέντε ετών
Ø το 75% των γυναικών έχουν
δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στον επαγγελματικό τους βίο
Ø το ετήσιο κόστος από την
έμφυλη βία στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνάει το αστρονομικό
ποσό των 225 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ακραία μορφή έμφυλης βίας
αποτελεί η γυναικοκτονία. Το βασικό κίνητρο μιας γυναικοκτονίας είναι το φύλο
του θύματος, αλλά συχνά και η άρνηση συμμόρφωσής του στα πατριαρχικά
προτάγματα, άρνηση που επιτάσσει την τιμωρία του με τον πιο ακραίο τρόπο. Με
δυο λόγια, η γυναικοκτονία είναι η θανάτωση των γυναικών από τους άνδρες, απλά
και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Αφορά όλες τις μορφές και τα είδη σεξιστικής
δολοφονίας, ανεξάρτητα από το εάν προκαλούνται από μισογυνισμό, από σεξουαλική
ευχαρίστηση ή από την αίσθηση της κυριαρχίας επί των γυναικών και άλλων
θηλυκοτήτων. Πρόκειται για συγκεκριμένη πατριαρχική, σεξιστική πολιτική με
εργαλείο τη δολοφονία.
Δυστυχώς, παρά την έξαρση των
γυναικοκτονιών και στη χώρα μας το νομικό μας σύστημα, όπως έδειξε και η
πρόσφατη συζήτηση στη βουλή για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα και την μη
αποδοχή από την Κυβέρνηση, της πρότασης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να
ενταχθεί ο όρος «γυναικοκτονία» στον Ποινικό μας Κώδικα- αίτημα και των φεμινιστικών και γυναικείων
κινημάτων - δεν αναγνωρίζει τον όρο αυτό, γεγονός αυτό συσκοτίζει τα κίνητρα
και τις επιπτώσεις του εγκλήματος κι έτσι για άλλη μια φορά το νομικό σύστημα
αποδεικνύεται στη χώρα μας όπως και στις άλλες χώρες, ανίκανο να προστατέψει τον μισό πληθυσμό της,
τις γυναίκες.
Το βέβαιο είναι πως η έμφυλη
βία εξακολουθεί να αναπαράγεται σε κάθε χώρα και πολιτισμό, προκαλώντας
θανάτους γυναικών, καθώς και βαριές σωματικές και ψυχικές απώλειες στις ζωές
τους, των οικογενειών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Η αντιμετώπιση της
βίας σε βάρος των γυναικών εξακολουθεί και παραμένει σοβαρό κοινωνικό και
πολιτικό ζήτημα, με σημαντικό αντίκτυπο για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την
κοινωνική συνοχή.
Απαιτούμε:
· την αναγνώριση και την αποδοχή αυτών των
φόνων ως εγκλημάτων μίσους με σεξιστικά κίνητρα και την ένταξη του όρου
«Γυναικοκτονία» ως διακριτό έγκλημα στον Ποινικό μας Κώδικα.
· την αναγνώριση και την αποδοχή των
γυναικοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, λόγω του μεγέθους των
συγκεκριμένων δολοφονιών παγκόσμια.
Αγωνιζόμαστε και Διεκδικούμε:
· Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης
της Κωνσταντινούπολης (ν.4531/2018)
· Επέκταση, αναβάθμιση και
μονιμότητα των Συμβουλευτικών Κέντρων, των Ξενώνων φιλοξενίας και της
Γραμμής SOS 15900 για τη στήριξη των
γυναικών (ν.4604/2019). Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις δομές.
· Ίδρυση πανελλαδικά, των
Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στα Αστυνομικά Τμήματα και
στελέχωση με εξειδικευμένο προσωπικό.
· Ενίσχυση και διεύρυνση του ωραρίου όλο το
24ωρο και όλες τις μέρες του χρόνου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας.
· Οικονομική και νομική στήριξη γυναικών και
παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία.
· Χορήγηση ασύλου στα σύνορα σε προσφύγισσες
που καταγγέλλουν βία και βιασμούς είτε στις χώρες που έφυγαν είτε στη διάρκεια του ταξιδιού τους.
· Κατάργηση του νόμου για την υποχρεωτική
συνεπιμέλεια (ν.4800/2021) που αναγκάζει τις γυναίκες και τα παιδιά να
παραμένουν σε γεωγραφική εγγύτητα με τους κακοποιητές.
· Πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης 190 της ΔΟΕ για
τη βία και την παρενόχληση στον κόσμο της εργασίας, στον δημόσιο και ιδιωτικό
τομέα.
· Ουσιαστική εισαγωγή της
οπτικής του φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία με την
αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
· Εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της ισότητας των φύλων στα
μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη διαφήμιση και στις αρμοδιότητες του Εθνικού
Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 24 ν.4604/2019). Να σταματήσει η αναπαραγωγή
των στερεοτύπων και του σεξισμού από τα ΜΜΕ.
Συντασσόμαστε με την απόφαση
του Ευρωκοινοβουλίου να συμπεριληφθεί η βία με βάση το φύλο ως έγκλημα στο
ευρωπαϊκό δίκαιο και να θεσπιστεί μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή οδηγία για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΒΙΑ
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!
Νομαρχιακή Επιτροπή
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Φλώρινας
