H 25η Νοεμβρίου έχει
ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των
Γυναικών, με σκοπό να γίνει ορατό ένα καθημερινό παγκόσμιο φαινόμενο που, παρά
τη τεράστια έκταση του, παραμένει σε μεγάλο βαθμό αόρατο και κρυμμένο από τις
επίσημες καταγραφές, είτε γιατί δεν αναγνωρίζεται, είτε γιατί συγκαλύπτεται ως
κανονικότητα, είτε λόγω ντροπής αλλά και λόγω της – αδικαιολόγητης αλλά
υπαρκτής- αίσθησης ατιμωρησίας που υπάρχει.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Π.Ο.Υ., 1 στις 3 γυναίκες σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί βία από τον σύντροφο, σεξουαλική βία ή και τα δύο τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, ενώ αν προσθέσουμε και τη σεξουαλική παρενόχληση ο αριθμός αυτός γίνεται μεγαλύτερος.
Οι αριθμοί αυτοί δεν μας
ξαφνιάζουν, αφού χρόνια τώρα ξέρουμε πως οι διακρίσεις και ο σεξισμός αποτελούν
καθημερινότητα για τις γυναίκες στους χώρους δουλειάς. Με το πρόσφατο metoo
φανερώθηκαν κακοποιητικές συμπεριφορές έως και βιασμοί, όχι μόνο στους χώρους
του αθλητισμού και των ηθοποιών, αλλά και σε λιγότερο λαμπερά περιβάλλοντα,
ξεσκεπάζοντας μια ζοφερή πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζόμενες. Όσο οι
γυναίκες που ασχολούνται με την ανθρώπινη φροντίδα, την κοινωνική αναπαραγωγή
και κάθε «βοηθητική» εργασία, θεωρούνται «υποστηρικτικό» είδος και όχι
ισότιμες, τόσο η ζωή και η δουλειά τους θα υποβιβάζονται, με τα τραγικά αποτελέσματα
που μαθαίνουμε με πολύ μεγάλη συχνότητα τελευταία.
Η καθημερινή βία εντάθηκε τον
καιρό της πανδημίας και του εγκλεισμού, πέρυσι, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ τη
χαρακτήριζε «μία πανδημία μέσα στην πανδημία» και είναι μία πανδημία τόσο
διαδεδομένη που μπορεί να «χτυπήσει» κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας,
εκπαίδευσης, εισοδήματος, κοινωνικής θέσης και χώρας καταγωγής ή διαμονής και
αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα εμπόδια για την επίτευξη της ισότητας των φύλων.
Πολλές φορές θα ξεκινήσει από
ένα αστείο και με καθημερινές συμπεριφορές, τόσο βαθιά εμποτισμένες με έμφυλα
στερεότυπα, που δεν αντιλαμβανόμαστε πως διαιωνίζουν την κανονικοποίηση της.
Όμως η έμφυλη βία δεν είναι ποτέ αστεία και είναι αδιανόητο εν έτει2021 να
θεωρείται κανονικότητα. Οι συνέπειές της, άμεσες και μακροχρόνιες, είναι πολύ
επιβαρυντικές για τη σωματική, ψυχική, σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία των
γυναικών. Στην πιο ακραία μορφή της καταλήγει σε γυναικοκτονία.
Στην Ελλάδα για το 2021 έχουν
καταγραφεί μέχρι σήμερα 13 γυναικοκτονίες. Επιπλέον, χιλιάδες είναι οι
γυναίκες, που καλούν στη γραμμή SOS 15900 και απευθύνονται στο υποστηρικτικό
δίκτυο δομών της πάλαι ποτέ Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων.
Το κίνημα metoo είχε σαν
αποτέλεσμα όλο και περισσότερες γυναίκες να μιλούν, όμως η βραδεία ή ακατάλληλη
ανταπόκριση της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών, λόγω ελλιπούς εκπαίδευσης
ή λόγω της διάχυτης αντίληψης ότι η έμφυλη βία αποτελεί οικογενειακή υπόθεση,
συχνά έχει ως αποτέλεσμα να γλιτώνουν το αυτόφωρο οι δράστες και να μένουν εκτεθειμένα
και απροστάτευτα τα θύματα.. Όμως η έμφυλη βία δεν είναι ούτε οικογενειακή
ούτε ιδιωτική υπόθεση, μας αφορά όλες και όλους!
Την 25η Νοέμβρη, όπως και
κάθε μέρα του χρόνου, αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Ζητάμε την εισαγωγή του όρου
«γυναικοκτονία» στον ποινικό κώδικα της χώρας, ώστε να γίνει ορατή στην
κοινωνία συγκεκριμένα αυτή η εγκληματική πράξη και να τιμωρείται ως
επιβαρυντική περίσταση σε σχέση με την ανθρωποκτονία.
Απαιτούμε την άμεση εφαρμογή
ΟΛΩΝ των μέτρων προστασίας και στήριξης των επιζωσών βίας και των παιδιών τους,
θυμάτων ή μαρτύρων, που περιλαμβάνει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ΚΑΙ την
ενσωμάτωση ΟΛΩΝ των προβλέψεών της στον Ποινικό και Αστικό Κώδικα και στους
Κώδικες Δικονομίας.
Απαιτούμε την άμεση ανταπόκριση
της αστυνομίας στις εκκλήσεις για βοήθεια και την επιβολή του νόμου,
αναγνωρίζοντας την επικινδυνότητα των καταστάσεων και ερευνώντας όλους τους
ισχυρισμούς βίας κατά των γυναικών. Η έρευνα ή δίωξη βίαιων αδικημάτων κατά των
γυναικών θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη ότι οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα
από τη βία, τα θύματα να προσεγγίζονται με σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους και να
ενθαρρύνονται να καταγγείλουν τη βίαιη σε βάρος τους συμπεριφορά.
Απαιτούμε τη διασφάλιση και
ενίσχυση του δικτύου των δομών στήριξης γυναικών και του δημόσιου
χαρακτήρα τους και την πλαισίωση και στελέχωση τους με μόνιμο προσωπικό, ώστε
να μπορούν να παρέχουν αποτελεσματική και διαρκή στήριξη (ψυχολογική,
κοινωνική, νομική και φιλοξενία) στις γυναίκες θύματα βίας.
Απαιτούμε την αυτοματοποίηση
της διαδικασίας που είναι απαραίτητη για την παροχή νομικής βοήθειας σε
πολίτες χαμηλού εισοδήματος και την διεύρυνση των εισοδηματικών κριτηρίων.
Απαιτούμε τη διάθεση ενός
ικανού οικονομικού κονδυλίου για την αντιμετώπιση θεμάτων ενδοοικογενειακής
βίας αλλά και την θεσμοθέτηση ειδικού επιδόματος για τη στήριξη γυναικών
και παιδιών που δραπετεύουν από την ενδοοικογενειακή βία, ιδιαίτερα όσων, έστω
και προσωρινά, δεν είναι επιλέξιμες για τα συνήθη επιδόματα (ΕΕΑ, επίδομα
ενοικίου, κοκ).
Ζητάμε την άμεση και
ουσιαστική εφαρμογή της Σύμβασης 190 για την Εξάλειψη της Βίας και
Παρενόχλησης στον κόσμο της Εργασίας, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, η οποία
ναι μεν κυρώθηκε με τον νόμο 4808/2021, δίχως όμως να έχουν δημιουργηθεί οι
δομές και οι προϋποθέσεις για την ουσιαστική προστασία των θυμάτων, ενώ
παραμένει χωρίς εφαρμοστικό νόμο και άρα κενό γράμμα σε όλο τον Δημόσιο τομέα.
Ζητάμε να εφαρμοστεί σε όλα
τα μεικτά πλαίσια, δημόσια και ιδιωτικά, όπου οι εργαζόμενοι/-ες κατέχουν
θέσεις ευθύνης έναντι των ατόμων στα οποία παρέχουν υπηρεσίες, τα οποία να
θεωρούνται προστατευόμενα άτομα. Ιδιαίτερη μέριμνα να ληφθεί για τις
εργαζόμενες στην υγεία, που εκτός από τα εξοντωτικά ωράρια και τους χαμηλούς
μισθούς, αντιμετωπίζουν συχνά βία και παρενόχληση.
Απαιτούμε την επανασύσταση
της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και την επιστροφή της στο
Υπουργείο Εσωτερικών, αναγνωρίζοντας την αυταξία της Ισότητας των Φύλων και τη
σημασία των οριζόντιων και διακριτών πολιτικών ισότητας για μια δημοκρατική
κοινωνία χωρίς σεξισμό και διακρίσεις.
Τα σωματεία και τα συνδικάτα
καλούμαστε να αναγνωρίσουμε την ωμή πραγματικότητα των γυναικών και να κάνουμε
υπόθεσή μας την αντιμετώπιση των σεξιστικών διακρίσεων και της έμφυλης βίας,
στον κόσμο της δουλειάς. Με αφορμή την 25η Νοέμβρη, σε κάθε χώρο δουλειάς
έχουμε να οργανώσουμε συζητήσεις και δράσεις. Η ισότητα δεν είναι «πολυτέλεια».
Σήμερα οργανωνόμαστε,
διαδηλώνουμε και διεκδικούμε ένα κόσμο χωρίς βία για γυναίκες και άντρες.
ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Γ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ
