Το Δ.Σ του Συνδέσμου
Μοναστηριωτών και των Πέριξ εν Φλωρίνη «Η ΕΛΠΙΣ» με την αναγγελία του θανάτου
του Μοναστηριώτη, Δημοσθένη (Μίμη) Μούσιου, διακεκριμένου μέλους της
Φλωρινιώτικης κοινωνίας, συνήλθε εκτάκτως σε συνεδρίαση και αποφάσισε τα εξής:
Να εκφράσει τα θερμά
συλλυπητήριά στους οικείους του εκλιπόντα
Να παραβρεθεί το
Δ.Σ. του Συνδέσμου στην εξόδιο ακολουθία
Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον τοπικό τύπο
Ο Μοναστηριώτης
Δημοσθένης (Μίμης) Μούσιος υπήρξε μια ιδιαίτερα σημαντική καλλιτεχνική -και όχι
μόνο- προσωπικότητα. Διένυσε μια εντυπωσιακή πορεία στην μεταπολεμική ιστορία
του τόπου μας και υπηρέτησε με ιδιαίτερο πάθος τον πολιτισμό με όλες του τις
ιδιότητες.
Πανεπιστημιακός
καθηγητής, ευρηματικός συνθέτης, ακούραστος ερευνητής και συγγραφέας μα πάνω
απ’ όλα ΜΟΥΣΙΚΟΣ, κατέκτησε επάξια τον τίτλο του «Μαέστρου της Φλώρινας». Έναν
τίτλο που και ο ίδιος θεωρούσε ως μέγιστη τιμή. Δεν είναι τυχαίο ότι στο
άκουσμα της λέξης «Μαέστρος» η σκέψη όλων των Φλωρινιωτών είναι ταυτισμένη με
το όνομα του εκλιπόντα Δημοσθένη (Μίμη) Μούσιου.
Ο Μαέστρος μας,
Δημοσθένης (Μίμης) Μούσιος κατά τη διάρκεια της ζωής του στάθηκε παντού με
ευκολία και περισσή αστική ευγένεια. Από τις αγαπημένες του καντάδες μέχρι και
τη συναναστροφή του και συνεργασία με διεθνούς φήμης μουσικούς και από τις
ανεπανάληπτες βραδιές με την παρέα του μέχρι την πανεπιστημιακή του καριέρα,
παρέμενε ο ίδιος, ο αγαπημένος «Μαέστρος» όλων όσων τον γνώρισαν και τον
συναναστράφηκαν.
Η προσφορά του στη
χορωδιακή παράδοση, στη μουσική κοινότητα και στα πολιτιστικά δρώμενα της
Φλώρινας ήταν εξαιρετικά σημαντική και αποτελεί από σήμερα μια εξαιρετικά
σημαντική παρακαταθήκη για τον τόπο μας.
Καθοριστική υπήρξε
και η συμβολή στην ίδρυση και στη λειτουργία χορωδιών της Φλώρινας, τις οποίες και υπηρέτησε με
ιδιαίτερη αγάπη και αφοσίωση παρακολουθώντας πάντα την πορεία τους με αμείωτο
ενδιαφέρον.
Από το έργο του δεν
μπορούσε να λείπει ο αλησμόνητος και αγαπημένος τόπος καταγωγής του, το
Μοναστήρι. Αυτή την αγάπη την αποτύπωσε και στο πεντάγραμμο με νότες, αφού
συνέθεσε μουσικές εμπνευσμένες από το Μοναστήρι, έργο το οποίο κατάφερε να
εκδώσει σε βιβλίο, ικανοποιώντας ένα ακόμα όνειρο του και ένα ιδιότυπο τάμα στη
μνήμη των προγόνων του.
Συγκινητική και
ιδιαίτερα τιμητική ήταν η συνεχής συμμετοχή της στις εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας,
τις οποίες παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι τις τελευταίες στιγμές
του. Ακόμα και όταν οι δυνάμεις δεν του επέτρεπαν να παρευρίσκεται φυσικά στις
εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας, δήλωνε πάντα παρόντας με τις προσφορές του σε
βιβλία και φωτογραφικό υλικό ως δώρα σε μέλη ή προσφορά, που κοσμεί τα γραφεία
του Συνδέσμου.
Ας είναι ελαφρύ το
χώμα που τον σκεπάζει.
Αιωνία σου η μνήμη
αγαπημένε μας Μοναστηριώτη ΜΑΕΣΤΡΟ.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Σωτήρης Θ. Βόσδου Μιχάλης Ε. Χάτζιος
