Είσαι ο κ. Σέκερης; Κάποιος
πρόγονός σου ήταν ζαχαροπλάστης!
Το 1920
η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που
προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν
κάποια από αυτά:
«Κουντουριώτης, Κουντούρης,
Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο κατασκευαστής
κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής: Από το επάγγελμά
του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.
Καζάζης: Ο μεταξουργός.
Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο κατασκευαστής
ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής
επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης: Ο γραμματικός
Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο
κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης, Σαραφίδης,
Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος,
Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης
και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής: Καραγωγεύς
Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου:
Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης
Καλαιτζής, Καλαντζόπουλος,
Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και
Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο
μουλαράς.
Τσαούσης, Τσαουσίδης,
Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης:
Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο
ιατρός.
Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής
σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης: Ο κουρεύς.
Γιουρούκος: Ο πλανόδιος.
Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο
πεταλωτής.
Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο
σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από το κυρετζής
δηλ. ασβεστάς»
Αν δεν βρήκατε το δικό σας
επώνυμο ψάξτε το καλύτερα ... Για το δικό μου πάντως τα πράγματα είναι απλά:
Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι παππούδες!
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Πηγή: cretablog.gr
