Άλλα ήθη και έθιμα, άλλες
εποχές, ίδια αγωνία για την πρώτη μέρα στο θρανίο.
Ο Σεπτέμβρης μυρίζει σχολικά,
βρεγμένα φύλλα, ξυσμένο μολύβι και πρωινό γάλα.
Για άλλη μία φορά φέτος, οι μαθήτριες και οι μαθητές επιστρέφουν στα θρανία-το
συναίσθημα γλυκόπικρο. Κι αυτό ίσχυε ανέκαθεν!
Όμως τα σχολικά δρώμενα δεν
ήταν ίδια πριν από 50, 60 και 70 χρόνια.
Ο ιερός ρόλος του δασκάλου
Ο δάσκαλος του δημοτικού της εποχής εκείνης, με τα πενιχρά χρήματα που του έδινε η πολιτεία, έκανε ότι μπορούσε για να εκπληρώσει το καθήκον του, που ήταν ασφαλώς καθαρό λειτούργημα. Κάποιες φορές τα προβλήματα ήταν τόσο τεράστια και δύσλυτα, που πολλοί δάσκαλου καλούντο να υπηρετήσουν σε χωριά τα οποία δεν υπήρχε καν σχολείο, και έπρεπε εκείνοι να μεριμνήσουν ώστε να φτιαχτεί το σχολείο του χωριού!
Πολλοί δάσκαλοι ήταν αναγκασμένοι
να κάνουν και έξω στην ύπαιθρο μάθημα ή να έχουν πρόχειρα αυτοσχέδια θρανία με
σανίδια, αλλά η λαχτάρα για μάθηση ήταν τόσο μεγάλη που τίποτα δεν μπορούσε να
σταματήσει, ούτε τους δασκάλους ούτε τα παιδιά.
Διαβάστε περισσότερα εδώ>>
