Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου.
Σε θυμήθηκα ,τυχαία, μέσα από ένα τραγούδι που άκουγες. Θυμήθηκα το γέλιο σου, μα δεν είχα κάτι άλλο. Μία φευγαλέα στιγμή ήσουν, λίγα λεπτά λίγοι μήνες, τόσο καθοριστικοί για την ζωή μου όμως. Περίεργο ε γιατί σε άφησα να μπεις τόσο μέσα στην ψυχή μου, γιατί δεν οχύρωσα την καρδιά μου. Στην συνέχεια τόσο απλά και εύκολα μας τελείωσες, έφυγες με τόση κυνικότητα και ευκολία, που σε θαυμάζω και προσπαθώ να σου μοιάσω.
Έφυγες προχώρησες και εγώ έμεινα εδώ να θυμάμαι το άπιαστο, το μισό, τα ανολοκλήρωτο. Ντρέπομαι που το λέω αλλά ακόμα σε θυμάμαι και κλαίω, δεν ξέρω όμως ποιος θα έπρεπε να ντρέπεται περισσότερο, εγώ που έμεινα να θυμάμαι 'η εσύ που πρόδωσες και έφυγες. Τελικά αναρωτιέμαι πόσο θα σε πληρώνω, ποτέ θα σβήσουν οι αναμνήσεις, θα τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο. Δεν μετανιώνω στιγμή που σε γνώρισα, ενώ θα έπρεπε να λέω το αντίθετο, κρατάω αυτό που ζήσαμε σε ένα συρτάρι, καλά κλειδωμένο και κρυμμένο απ όλους. Μας χωρίζουν τόσα πολλά, πολλά χιλιόμετρα, πολλοί άνθρωποι, μα πάνω απ όλα και πάντα μας χώριζες εσύ. Πάντα εσύ μας χώριζες ποτέ δεν μας δέχτηκες, ποτέ δεν είπες εμείς, πάντα εγώ, όλα εγώ, είμαι πιεσμένος, είμαι φορτωμένος, όλα εσύ, η ένοχη εγώ πάντα. Το εγώ σου θα σε φάει, δείχνεις μεγάλη, εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου και ξέρεις τι λένε, ότι όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα ο θεός τα βλέπει και γελάει. Το εγώ σου θα σε οδηγήσει σε λάθος επιλογές ανθρώπων, σε λάθος μονοπάτια, τώρα δεν το καταβαίνεις, αύριο όμως θα είναι αργά. Το σήμερα ζούμε και εσύ το χαραμίζεις και το χαρίζεις σε άτομα που σε εκμεταλλεύονται, το αύριο θα είναι ανύπαρκτο για εσένα, ή θα είσαι σε ένα αύριο με χειρότερα ψέματα του σήμερα σου. Σε θυμήθηκα και δεν πόνεσα γιατί έφυγες, γιατί δεν έχω το σώμα σου, έχω την ελπίδα ότι έχω την σκέψη σου και ίσως την καρδιά σου ή κομμάτι της, εάν διαθέτεις. Πόνεσα περισσότερο γιατί μου προκάλεσες λίπη, για τα ψέματα που μου είπες, για την φούσκα που ζεις. Αλλά πλέον δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για εσένα, δεν είμαι εγώ ο σωτήρας σου, είσαι μόνος κολύμπα, όπως έστρωσες κοιμήσου. Ξέρεις είναι δύσκολο να ζήσεις ήσυχα μετά από μία έντονη αλήθεια και εγώ ήμουν η μοναδική αλήθεια στην ζωή σου. Αν θεωρείς με το ότι είμαστε χωριστά με εκδικείσαι κάνεις λάθος, αν ένας από τους δύο είναι ζημιωμένος αυτός είσαι εσύ. Εγώ έχω για βάρκα τα όνειρα και τις ελπίδες μου, εσύ τι έχεις, ναυαγισμένος είσαι. Μπορεί να ήμουν το θύμα εγώ και ο θύτης εσύ , αλλά μην ξεχνάς κάτι έχει ο καιρός γυρίσματα και πάντα αντιστροφή ρόλων. Που ξέρεις αύριο ποιος θα είναι το θύμα. Σε θυμήθηκα μα τώρα πια είπα να σε ξεχάσω.
Αν σας άρεσε μπορείτε να το μοιραστείτε στα social media κάνοντας «κλικ» σε ένα από τα εικονίδια (κοινή χρήση) της επιλογής σας.
