Ακολουθώντας τα ίχνη των Τριών Ιεραρχών στη διαδρομή τους από δύο μεγάλα πνευματικά περάσματα, την Παιδεία και τη Γλώσσα, αναγνωρίζει κανείς την καθοριστική συμβολή των Μεγάλων αυτών Πατέρων, στη σύζευξη τού Ελληνισμού με την Ορθοδοξία, της ελληνικής παιδείας με τη χριστιανική θρησκεία.
Ουσία της Παιδείας είναι η αγωγή και δεν νοείται αγωγή χωρίς «πνευματικά μαθήματα» και «επιμέλεια ψυχής». «Η Παιδεία είναι το πρώτον αγαθόν, από τα αγαθά τα οποία έχομεν» θα τονίσει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος στον επιτάφιο λόγο του προς τον Μέγα Βασίλειο.
Οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, αξιοποιούν τον ορθό λόγο, υποτάσσοντας τον στις επιταγές του θείου λόγου. Φέρνουν μια «ηθική της γλώσσας». Μια γλωσσική συμπεριφορά όπως ταιριάζει στο ήθος ενός Χριστιανού. Έτσι ο λόγος γίνεται «βασιλικό άτι» να πετάς, ή και «διαβολικό όχημα»που σε οδηγεί στην καταστροφή, κατά τη ρήση του Ιωάννη του Χρυσοστόμου.
Τέτοιους χαρακτήρες, γενναίους και ασυμβίβαστους με το κακό, την αδικία και την εκμετάλλευση χρειαζόμαστε και σήμερα...
Στη μνήμη τους, δεν είναι μόνο χρέος τιμής να θυμηθούμε την συμβολή τους στον οικουμενικό πολιτισμό είναι ανάγκη να τους συμβουλευθούμε, για να φωτίσουμε λίγο τη σκέψη μας και την καρδιά μας.
Αν σας άρεσε μπορείτε να το μοιραστείτε στα social media κάνοντας «κλικ» σε ένα από τα εικονίδια (κοινή χρήση) της επιλογής σας.
