''Η μορφή σου
λιώνει στο βυθό μου
καθώς σε βλέπω να ξεμακραίνεις…
Στα χείλη μου κρυστάλλινος χορός
από ερωτήματα κι απαντήσεις
μιας αγάπης απροετοίμαστης
Ήταν η θάλασσα που έγινε σταγόνα
και φυλακίστηκε στα μάτια μου...
Ήταν το φεγγάρι που κλείδωσε τους φόβους
μ' ανάσες βαριές…
Ήταν ο ουρανός που πήρε το χρώμα απ την ψυχή μου
όταν έγινα ζητιάνος της αγάπης σου...
Ανάβω το πρώτο τσιγάρο στη μοναξιά
κι ο καπνός σε
σχημάτισε ήδη...
Η άγρυπνη ομορφιά σου με ξενυχτάει…
Αντρίκεια σε σκέφτομαι
Κι ο γύρος του θανάτου αρχίζει…''
konstantinos
Theodousis
Αν σας άρεσε αυτό που διαβάσατε μπορείτε να το μοιραστείτε στα social media κάνοντας «κλικ» σε ένα από τα εικονίδια (κοινή χρήση) της επιλογής σας.
