Μιλάς
κι εσύ
που στα χέρια σου όλα τα έχεις...
Μιλάς κι εσύ
κι έναν πόνο μικρό δεν αντέχεις...
Μιλάς κι εσύ
που δεν είδες να φεύγουν τα τρένα
με χιλιάδες καημούς φορτωμένα...
Μιλάς κι εσύ
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Μιλάς κι εσύ
και δε βλέπεις τι γίνεται γύρω...
Μιλάς κι εσύ
δεν υπάρχει γωνιά για να γείρω...
Μιλάς κι εσύ
κοίταξέ με στα μάτια και πες μου
από ποιον είναι αυτές οι πληγές μου...
Μιλάς κι εσύ
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Μιλάς κι εσύ...
που στα χέρια σου όλα τα έχεις...
Μιλάς κι εσύ
κι έναν πόνο μικρό δεν αντέχεις...
Μιλάς κι εσύ
που δεν είδες να φεύγουν τα τρένα
με χιλιάδες καημούς φορτωμένα...
Μιλάς κι εσύ
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Μιλάς κι εσύ
και δε βλέπεις τι γίνεται γύρω...
Μιλάς κι εσύ
δεν υπάρχει γωνιά για να γείρω...
Μιλάς κι εσύ
κοίταξέ με στα μάτια και πες μου
από ποιον είναι αυτές οι πληγές μου...
Μιλάς κι εσύ
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα
κι ας μη γύριζα πίσω ξανά
από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Από όλους μακριά κι από σένα
κι απ’αυτή τη ζωή που πονά...
Μιλάς κι εσύ...
Tolis Voskopoulos
