Είσαι
ο κ. Σέκερης; Κάποιος πρόγονός σου ήταν ζαχαροπλάστης!
Το
1920 η εφημερίδα «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα
που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν κάποια
από αυτά:
«Κουντουριώτης,
Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.
Καζαντζής,
Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και
γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής:
Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής:
Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.
Καζάζης:
Ο μεταξουργός.
Σέκερης:
Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής:
Ο κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής:
Ο κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης:
Ο γραμματικός
Φεσάς,
Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης,
Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης,
Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης,
Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής:
Καραγωγεύς
Τσορμπατζής,
Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης:
Ο περιβολάρης
Καλαιτζής,
Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας,
Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής
και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.
Τσαούσης,
Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής,
Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής:
Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης,
Χεκίμογλου: Ο ιατρός.
Καλεμκερής:
Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης:
Ο κουρεύς.
Γιουρούκος:
Ο πλανόδιος.
Αλμπάνης
και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.
Σαμαρτζής
και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης:
Από το κυρετζής δηλ. ασβεστάς»
Αν
δεν βρήκατε το δικό σας επώνυμο ψάξτε το καλύτερα ... Για το δικό μου πάντως τα
πράγματα είναι απλά: Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι
παππούδες!
Θωμάς
Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Πηγή:
cretablog.gr