Συμφωνία των Πρεσπών: το γοργόν και χάριν (ΔΕΝ) έχει

Με  αφορμή την επικείμενη ψηφοφορία την Πέμπτη το βράδυ, για την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών (ΣτΠ), εύλογα κανείς αναρωτιέται γιατί βιάζεται η Κυβέρνηση και οι πρόθυμοι Βουλευτές άλλων κομμάτων να την επικυρώσουν;

Είναι τόσο συμφέρουσα και επικερδής για τον Ελληνικό Λαό;

Δεν θα αναφερθώ στο τι κερδίζουν οι Σκοπιανοί (NATO, Ε.Ε. κλπ.) ούτε και στα συλλαλητήρια και γενικά τις αντιδράσεις του κόσμου γιατί ο καθένας βλέπει, κρίνει και σχηματίζει την άποψη του. Θα προσπαθήσω να κάνω μία εκτίμηση για το αύριο μετά την επικύρωση της συμφωνίας.

Μπορεί να ακυρωθεί η συμφωνία;

Αρχικά επειδή πολλά ακούγονται, για κατάργηση ή ακύρωση της συμφωνίας μετά την ψήφιση της, μήπως πρέπει να σκεφτούμε πρώτα εάν μπορεί να ακυρωθεί η συμφωνία.

Τα δεδομένα που έχουμε είναι ότι Ελλάδα και ΠΓΔΜ αποδέχονται την σύμβαση της Βιέννης για το Διεθνές Δίκαιο, η οποία προσδιορίζει ρητώς, υπό ποιους όρους μπορεί να καταγγελθεί, να ακυρωθεί ή να λυθεί μια συμφωνία (είναι διαφορετικά πράγματα που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν τώρα).

Το κείμενο της ΣτΠ γράφει ρητώς, στο άρθρο 20 ότι οι όροι της συμφωνίας αυτής είναι αμετάκλητοι και επιπλέον, οι τρεις διατάξεις οι οποίες αναφέρονται: στη Βόρειο Μακεδονία, στη μακεδονική γλώσσα και στη μακεδονική ταυτότητα δεν τροποποιούνται.

Αυτό σημαίνει ότι η συμφωνία δεν μπορεί να καταγγελθεί!

Επίσης σημαίνει ότι, εάν η συμφωνία ακυρωθεί, χάνεται το κεκτημένο του
προσωρινού ονόματος «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», άρα τα Σκόπια βάζουν ότι όνομα θέλουν και υποθέτω φαντάζεστε τι θα επιλέξουν.

Εάν εμείς ακυρώσουμε την Συμφωνία και τους πούμε αποδεσμεύεστε από την ΣτΠ, τα Σκόπια θα πούνε, είχαμε το ΠΓΔΜ, το αλλάξαμε με την ΣτΠ, και αφού δεν δεσμευόμαστε πλέον από την συμφωνία, το γυρίζουμε σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Με τον τρόπο αυτό θα χάσουμε ακόμα και το έσχατο «Δημοκρατία της
Βόρειας Μακεδονίας» με τα γνωστά προβλήματα και την μακεδονική ταυτότητα και υπηκοότητα.

Όπως αντιλαμβάνεστε, αν κυρώσουμε τη συμφωνία τελειώνει το παιχνίδι!!!

Χαμένοι θα βγούμε μόνο εμείς. Άρα ότι προσπάθεια / κουβέντα είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Ο όρος nationality.

Πάγια θέση της Ελλάδας εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες είναι να μην αποδίδεται σε κάποιο από τα κράτη της περιοχής η αποκλειστικότητα των όρων Μακεδονία ή Μακεδονικός.

Το πρόβλημα δεν είναι αν ο όρος «nationality» – μία ατυχής επιλογή – αναφέρεται αποκλειστικά στην ιθαγένεια και όχι στην εθνικότητα, ούτε εάν σημαίνει πολίτη ή κάτοικο με καταγωγή Σλαβομακεδονική. Το ζήτημα είναι η χρήση του όρου Μακεδονικός.

Στα διαβατήρια γράφεται η υπηκοότητα και στο διαβατήριο των Σκοπίων θα
γράφεται Μακεδόνας / πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας και η γλώσσα που θα ομιλεί θα λέγεται Μακεδονική.

Οι Βούλγαροι πάντως τονίζουν σε κάθε τόνο, ότι δεν δέχονται με τίποτα την ύπαρξη Σλαβομακεδονικής γλώσσας, όπως και αν αυτή χαρακτηριστεί, π.χ. Μακεδονική, με καταγωγή στις Βόρειες, Νότιες, Ανατολικές, Δυτικές ή Σλαβικές γλώσσες.

Αν σας ρωτούσα ποιοι μιλάνε Βουλγαρικά; θα απαντούσατε οι Βούλγαροι. Που ζουν οι Βούλγαροι; θα λέγατε στη Βουλγαρία. Το ίδιο και με τα Ρωσικά, τους Ρώσους και τη Ρωσία. Αντίστοιχα με τα Αλβανικά, τους Αλβανούς, και την Αλβανία και ούτω καθεξής.

Στο σημείο αυτό θεωρώ σκόπιμο, να σας θέσω ένα ερώτημα: Ποιοι μιλάνε
Μακεδονική γλώσσα όπως θα την αναγνωρίσουμε με την συμφωνία των Πρεσπών; Πιθανόν να πείτε και εσείς αλλά σίγουρα όλοι οι άλλοι λαοί, οι Μακεδόνες. Σε συνέχεια του ερωτήματος, αν σας ρωτούσαν που ζουν οι Μακεδόνες; Τι θα απαντούσατε?

Αντιλαμβάνεστε τι θα απαντήσουν οι Σκοπιανοί (τουλάχιστον έτσι
λέγονται την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο).

Ρηματική διακοίνωση.

Έκπληξη προκαλεί ότι η Ελλάδα ξεκινάει μία συζήτηση στη Βουλή πάνω στη ΣτΠ, επισπεύδοντας τις διαδικασίες για την επικύρωση της από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ δεν έχει έρθει το πλήρες κείμενο του Αναθεωρημένου Συντάγματος των Σκοπίων, όπως έχει τροποποιηθεί, αλλά μόνο οι τροποποιήσεις (ρηματική διακοίνωση) που «θα κάνουν», σύμφωνα με τα λεγόμενα του Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Α. Συρίγου, ο οποίος επισημαίνει ότι δεν έχει καν κατατεθεί το αναθεωρημένο Σύνταγμα στο Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) της ΠΓΔΜ.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Συρίγο η ρηματική διακοίνωση που μας στάλθηκε, «δίνει γλώσσα, δίνει υπηκοότητα και δυστυχώς δίνει και λαό.

Σε αυτή αναφέρεται για πρώτη φορά ότι υπάρχει «Μακεδονικός» λαός. Ως τώρα είχαμε υπογράψει ότι υπάρχει μια «μακεδονική» γλώσσα, μια «μακεδονική» υπηκοότητα, αποδεχθήκαμε την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και με τη διπλωματική διακοίνωση μας ήρθε και «μακεδονικός» λαός.

Έχουμε μια πλημμυρίδα λέξεων «μακεδονικών» να μπαίνουν μέσα στο σπίτι μας με τη συμφωνία των Πρεσπών». Γιατί άραγε; Σίγουρα προκαλεί υποψίες; Μήπως κάτι κρύβεται από πίσω; Δεν πρέπει να δούμε πως έχουν περάσει στο τελικό κείμενο οι τροποποιήσεις; Αν κυρωθεί όμως πρώτα από εμάς και μετά έχουμε εκπλήξεις στο Σύνταγμα των γειτόνων; Γιατί τόση βιασύνη; Μπορεί κάποιος να αποκλείσει το ενδεχόμενο, με την επικύρωση της ΣτΠ, να εμφανιστούν πολίτες και της γειτονικής χώρας αλλά και Έλληνες, οι οποίοι θα ζητήσουν αναγνώριση Μακεδονικής γλώσσας και Μακεδονικής ταυτότητας; Ο καθένας για τους δικούς του μικροπολιτικούς λόγους. Άλλωστε το έχει πει εμμέσως πλην σαφώς και ο κ. Ζάεφ, Πρωθυπουργός των Σκοπίων.

Διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.

Αν δεχθούμε ότι οι γείτονες ολοκλήρωσαν τα προβλεπόμενα από τη ΣτΠ, τότε χάνουμε τα τρία πολύ σοβαρά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα που έχουμε αυτή τη στιγμή, που είναι:

Α. Οι Διεθνείς Οργανισμοί ονόμασαν τη γειτονική χώρα ως πΓΔΜ. Το πρώην σημαίνει, «δεν ξέρω τι είσαι, αλλά σίγουρα αυτή τη στιγμή δεν είσαι αυτό που ήσουν». Είσαι χώρα χωρίς όνομα. Ο «Κανένας». Το πρώην Βασιλεύς, σημαίνει ότι σίγουρα και βεβαιωμένα δεν είσαι τώρα βασιλιάς. Αντιλαμβανόμαστε το αβάσιμο του στρεβλού ισχυρισμού, ότι με το πΓΔΜ παραχωρήθηκε το «Μακεδονία». Αντιθέτως αναιρέθηκε.

Β. Οι Διεθνείς Οργανισμοί αναγνώρισαν εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο όρος
«Μακεδονία» στο όνομά της γείτονος χώρας, εμπεριέχει προσκόμματα, που θίγουν δικαιώματα της Ελλάδος.

Γ. Οι Διεθνείς Οργανισμοί μας έδωσαν μία ξεχωριστή καταλυτική «υπερεξουσία». Όρισαν δηλαδή εμάς αποκλειστικούς και ανεξέλεγκτους κριτές. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε προτεινομένη ονομασία τους, πρέπει να τελεί υπό τη έγκριση μας. Εμείς δεν έχουμε υποχρέωση να προτείνουμε όνομα στην πΓΔΜ. Απλά να τους ανακοινώνουμε αν συμφωνούμε με τα προτεινόμενα ονόματα. Αυτοί έχουν υποχρέωση να προτείνουν ονόματα μέχρι να βρούνε ένα όνομα που να συμφωνούμε.

Εάν λοιπόν σήμερα, δεχθούμε ότι αυτοί ολοκλήρωσαν τους όρους της
συμφωνίας, χάνουμε αυτομάτως τα παραπάνω κεκτημένα, καθόσον έτσι δεχόμαστε ότι επετεύχθη συμφωνία περί του ονόματος, στο οποίο απέβλεπαν οι παραπάνω πρόνοιες των Διεθνών Οργανισμών.

Η μη κύρωση της ΣτΠ από την πλευρά μας, θα βαρύνει εμάς, ότι κωλυσιεργούμε, παραβαίνοντας την συμβατική μας υποχρέωσή, να την εισαγάγουμε «αμελλητί» (χωρίς καθυστέρηση) προς κύρωση.

Για ποιον, λοιπόν, λόγο βιαζόμαστε να επικυρώσουμε την όποια συμφωνία; Αυτός που «καίγεται» να κλείσει το ονοματολογικό είναι η γειτονική χώρα και όχι εμείς. Αντί να εκμεταλλευτούμε την διαπραγματευτική μας ισχύ και να ξεκαθαρίσουμε όλες τις λεπτομέρειες, εμείς επισπεύδουμε την όλη διαδικασία αφήνοντας πολλούς κινδύνους να εγκυμονούν.

Μήπως τελικά το γοργόν και χάριν ΔΕΝ έχει;

Τροφή για σκέψη…

Σολάκης Δημήτριος

Phdc,MSc in Applied Informatics