-Το
κρύο ήταν ανυπόφορο, το χιόνι έπεφτε πυκνό και η νύχτα προμήνυε δύσκολο
ξημέρωμα. Ήταν Νοέμβρης μήνας, πολλοί άνθρωποι προετοιμαζόταν να υποδεχθούν τα
Χριστούγεννα! Μόνο ένας Κακόμοιρος δεν είχε να κάνει καμία προετοιμασία. Δεν
είχε ξύλα να ανάψει το τζάκι, η στέγη ήταν τρύπια και έβαζε το πυκνό χιόνι μέσα
στο δωμάτιο, το παράθυρο σπασμένο έμπαζε τον παγωμένο αέρα, όλα ήταν δραματικά
και δύσκολα για τον Κακομοίρη.
-Το
Ξωτικό του χειμώνα βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε αποφάσισε να
βοηθήσει, τον πλησίασε αργά την νύχτα και του είπε: Βλέπω την φτώχεια και την
δυστυχία σου και σπαράζει η καρδιά μου, πες μου τι θέλεις να σου δώσω, αλλά από
ότι ζητήσεις θα δώσω τα διπλά στον γείτονα σου.
-Ο
Κακομοίρης αφού σκέφτηκε είπε: Θέλω να μου βγάλεις το ένα μάτι, το Ξωτικό τον
κοίταξε παραξενεμένο και τον ρώτησε γιατί, η απάντηση ήρθε αμέσως: Γιατί ο
γείτονας έχει όλα τα αγαθά και τα χαίρεται, χωρίς μάτια δεν θα μπορεί.-
Ηθικό δίδαγμα: Η
κακία και ο φθόνος υπάρχει στον άνθρωπο από πρόθεση και όχι από λάθος!
Σπύρος Α.
Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com
