Ακόμα μία νύχτα που είμαι
μόνος…
ακόμα μία νύχτα που άφησα τη
ζωή να με προσπεράσει…
ή άραγε με προσπέρασε χωρίς
καν να με ρωτήσει;
Τόσα χρόνια με προσπερνάει
γιατί να μην κάνει το ίδιο και αυτό το βράδυ;
Είχα την ευκαιρία να βρεθώ με
φίλους,
με ανθρώπους που με
νοιάζονται και με αγαπάνε…
ανθρώπους που λάμπει το
πρόσωπο τους όταν με βλέπουν…
ξέρεις, όπως κάνουν οι
πραγματικοί φίλοι…
μην φανταστείς, δεν είναι
πολλοί, μία χούφτα άνθρωποι…
όμως τελευταία ακόμα και
αυτοί δεν είναι ικανοί να με καταλάβουν…
να περιορίσουν την θλίψη μου…
να σκοτώσουν την μοναξιά μου.
