Από άποψης φυσιολογίας, η επιθετικότητα ελέγχεται από την τεστοστερόνη,
ορμόνη που εκκρίνεται από τους γεννητικούς αδένες, πιο συγκεκριμένα από τους
όρχεις. Έτσι η επιθετικότητα είναι κατεξοχήν αντρικό χαρακτηριστικό.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ευνουχισμός μειώνει την επιθετικότητα.
Και οι ωοθήκες φυσικά εκκρίνουν τεστοστερόνη, αλλά σε μικρότερες ποσότητες.
Στις γυναίκες η επιθετικότητα εξαρτάται περισσότερο από την προλατίνη,
ουσία που εκκρίνεται από την υπόφυση. Πρόκειται για ορμόνη που καθορίζει τη
φροντίδα των γονιών για την προστασία των νεογνών. Η βιολογία του ανθρώπου
επηρεάζεται σημαντικά από πολιτιστικούς παράγοντες.
Η παιδεία και η ανάγνωση βιβλίων, η αποδοχή ή η απόρριψη συγκεκριμένων
τρόπων συμπεριφοράς, οι θεσμοί ή η ύπαρξη τρόπων καταστολής, μπορούν να ωθήσουν
ή να απωθήσουν την επιθετικότητα. Σε γενικές γραμμές η επιθετική συμπεριφορά
γίνεται εύκολα αποδεκτή όταν προέρχεται από τον άντρα -τις περισσότερες φορές
υποκινείται απ' αυτόν-, ενώ επικρίνεται όταν προέρχεται από τη γυναίκα.