Το κείμενο που θα διαβάσετε γράφτηκε πριν από τριάντα δύο(32)
χρόνια. Δημοσιεύτηκε στο (εκτός εμπορίου) βιβλίο μου “ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ
ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ. Δυστυχώς- για όλους ΜΑΣ- παραμένει επίκαιρο...
Να κάψουμε την Ελλάδα. Να την επουλήσουμε την Ελλάδα. Να την
γελοιοποιήσουμε την Ελλάδα. Να την τεμαχίσουμε την Ελλάδα. ‘Ο,τι δήποτε κακό
μπρός για το ξέφραγο αμπέλι της Ελλάδας. Φωνάζουμε για Δημοκρατία. Λυσάμε για
τα δίκαια των καταπονημένων και των καταφρονεμένων. Βρίζουμε αυτούς που
κυβερνάνε χαιρόμαστε γι’ αυτούς που θα έρθουν μετά να κυβερνήσουν.
Μας φταίνε
όλα. Η Κυβέρνηση. Η Δικαιοσύνη. Η Οικονομία. Η Εκκλησία. Και πάνω σ’ αυτό τον
“εκπολιτιστικό τραγέλαφο” προστέθηκαν και οι ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ. Στην Ηλεία. Στην Αχαΐα.
Ση Λακωνία. Στην Αττική. Από την μια άκρη στην άλλη της Ελλάδος. Ούτε και την
Αθήνα δεν σεβάσθηκαν.
Άλλοι μιλάνε για εμπρηστές. Άλλοι μιλάνε για αναρχικά
στοιχεία. Άλλοι μιλάνε για οικοπεδοφάγους. Άλλοι για στοιχεία που τα
κατευθύνουν ξένες δυνάμεις. Κανένας δεν μπορεί να νιώσει την αηδία, τη λύπη,
την απόγνωση και την πίκρα όλων εκείνων των Ανθρώπων, φτωχών ή πλουσίων, που
μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα της ώρας ο μόχθος μιας ζωής έγινε στάχτη και
κάρβουνο. Κανένας δε μπορεί να νιώσει το δέος, τον τρόμο και την φρίκη των
ανθρώπων που έζησαν το μαρτύριο του πύρινου εχθρού. Κανένας δεν μπορεί ακόμη να
καταλάβει το τεράστιο μέγεθος της ζημιάς που έκανε στην Οικονομία και στη
Δημοκρατία το άγχος και η αβεβαιότητα από τα πολύμορφα και πάμπολλα πύρινα
μέτωπα.
Όλα μπορούσα να τα φανταστώ (και να τα υποψιαστώ) αλλά αυτό
το κακό ήταν υπεράνω πάσης υποψίας. Ήταν αδιανόητο το γεγονός ότι μέσα σε δυό
μέρες χιλιάδες, στρέμματα Δάσους, αγροτικών καλλιεργειών και σπίτια ανθρώπων
έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Είναι πλέον, αδιανόητο να σκεφθούμε ότι όλη αυτή η
καταστροφή ξεπήδησε τυχαία, εξελίχθηκε τυχαία και δημιούργησε τον πανικό
τυχαία. Φαίνεται ότι απ ό καιρό περνάμε, πλέον, σε μια περίοδο
αποπροσανατολισμού, έντονης αναρχίας, πολιτικής αβεβαιότητος. Φαίνεται ότι μέσα
στους κόλπους της Ελληνικής ζωής αναπτύσσονται με ιλιγγιώδη ρυθμό υποκατάστατα
ανθρώπων που σαν ψυχή και καρδιά έχουν το Μίσος και την Έχθρα για την Ελλάδα-
ίσως και “την κονόμα...”
Πολλές εικασίες, πολλές κατηγορίες, διάφορες υποθέσεις στην
υπαίθρια- ανά την Ελλάδα- Βουλή. Το κακό όμως έγινε. Εκτός από τα σπίτια και
τις περιουσίες των ανθρώπων κάηκαν χιλιάδες στρέμματα δάσους. Θα περάσουν πολλά
χρόνια από την ημέρα που θα αρχίσει ή αναδάσωση για να δούμε και να νοιώσουμε
την ομορφιά και την μεγαλοπρέπεια των δασών.
Λένε ότι ένας από τους σημαντικότερους τομείς για την εισροή
ξένου συναλλάγματος για την ισορροπία της Οικονομίας μας είναι ο Τουρισμός. Και
δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα σχέδια και τις φιλοδοξίες της (όποιας) Κυβέρνησης
για την σε νέες δομές δημιουργία του Χειμερινού Τουρισμού. Πως θα οργανωθεί,
όμως ο Χειμερινός Τουρισμός όταν στις καίριες τουριστικές περιοχές η Γη θα
είναι έρημη από δάση ; Κι η Γεωργία. Χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γής, ο
μόχθος και ο κόπος χιλιάδων αγροτικών οικογενειών σβήστηκε σε λίγη ώρα από την
πύρινη λαίλαπα. Καλά τα δάνεια. Καλά τα σχέδια για την προστασία των πυροπαθών
οικογενειών. Άξια και τιμημένη η προσπάθεια της (όποιας) Κυβέρνησης να απαλύνει
με σύντομα μέτρα το τραγικό πρόσωπο της συμφοράς. Αλλά δεν αρκεί... Αυτή τη
φορά Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, οι Πολίτες, όλοι μας με μια Ελληνική ψυχή από
κοινού πρέπει να αγωνισθούμε για εξαρθρωθεί το δίκτυο των καταραμένων. Να
βρεθούν τα σατανικά μυαλά πού αποφάσισαν- γιατί έτσι το θέλουν- να διαμελίσουν
την Ελλάδα. Που σχεδίασαν να βάλουν φωτιά ακόμη και στα θεμέλια της Πατρίδας
μας.
Ακούστηκαν πολλα. Και θα ακουστούν περισσότερα. Και για την
ποιότητα. Και για την προέλευση των ατόμων. Ανεξάρτητα από την πολιτική
τοποθέτηση του καθενός μας η φωνή της αδικίας και της πίκρας πρέπει να γίνει
ένα βουνό κραυγής και δύναμης διαλαλώντας σ’
αυτούς που επιβουλεύονται την Γαλήνη και τη Δημοκρατία της Πατρίδας μας:
Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα, αλήτες εμπρηστές...
ΓΙΩΡΓΗΣ ΤάΚη ΔΟΞΑΣ
