Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης.
"Αν και καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό του Τύπου που
απορρέει από τα στοιχεία της εν λόγω συζήτησης, όπως το να χρειαστεί να εξετάσω
ανορθόδοξα μέσα πρόσβασης σε συστήματα του δικού μου υπουργείου, υπάρχει μόνο
ένα θέμα που έχει σημασία από άποψη δημοσίου συμφέροντος. Υπάρχει ένας φρικτός
περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας που επιβάλλει η Τρόικα των δανειστών στους
Έλληνες υπουργούς, οι οποίοι δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες των υπουργείων
τους, κάτι που είναι καθοριστικό για την εφαρμογή καινοτόμων πολιτικών.
Όταν η
απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, λόγω του μη βιώσιμου δημόσιου χρέος, και οι
αποδόσεις των πολιτικών έρχονται σε αναντιστοιχία με τα έθνη, τότε ξέρουμε ότι
κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του ευρώ", έγραψε χθες σε άρθρο του
στους Financial Times, o Γιάννης Βαρουφάκης.
Με άλλα λόγια, αυτό που καταγγέλει ο Βαρουφάκης είναι ότι οι
υπουργοί δεν έχουν ούτε καν πρόσβαση στα συστήματα των υπουργείων τους, λόγω
άσκησης κατοχής από τους δανειστές. Κι αυτό είναι γνωστό ότι έχει συμβεί από
την εποχή της πρώτης δανειακής σύμβασης. Το έχουν ομολογήσει όλοι σχεδόν οι
προκάτοχοι του κ. Βαρουφάκη. Θα απασχολήσει άραγε το θέμα την κ. Εισαγγελέα του
Αρείου Πάγου, ή κι...
Πάντως ένα είναι σίγουρο. Δεν θα απασχολήσει, όπως και δεν
απασχόλησε, τους εν λόγω κυρίους και κυρίες του δικηγορικού επαγγέλματος, που
κινήθηκαν εναντίον του Βαρουφάκη για συνομωσία και σύσταση συμμορίας. Νομικοί
σαν του λόγου τους δεν βρίσκουν κανένα πρόβλημα με το καθεστώς κατοχής που έχει
επιβληθεί στην πατρίδα μας από τους δανειστές και του ευρωεξουσιαστές.
Έστω κι αν παραβιάζουν κατάφωρα το άρθρο 5, παρ. 1 του
Κώδικα των Δικηγόρων (4194/2013) με βάση το οποίο ο "δικηγόρος κατά την
άσκηση των καθηκόντων του: α) Υπερασπίζεται το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση
των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα αυτής, το Χάρτη των
θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το σύνολο
των διεθνών και ευρωπαϊκών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα." Ποιά
σύμβαση υπερασπίζονται; Ποιό Σύνταγμα με την αποδοχή του καθεστώτος κατοχής της
πατρίδας μας;
Για να μην πούμε για τον όρκο των δικηγόρων: «Ορκίζομαι
ενώπιον του Θεού να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να
υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους που συμφωνούν με αυτό, να ακολουθώ τις
παραδόσεις του δικηγορικού λειτουργήματος, να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου έναντι
των εντολέων μου ευσυνείδητα, να υπερασπίζομαι τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των
πολιτών και κατοίκων της χώρας και να αντιστέκομαι με κάθε μέσο εναντίον
οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία.»
Ποιά πατρίδα, ποιό δημοκρατικό πολίτευμα, ποιό Σύνταγμα και
ποιούς νόμους που συμφωνούν μ' αυτό; Τα ευρώπουλα στην τσέπη να είναι καλά κι
ας ξεπουληθεί η πατρίδα, το Σύνταγμα, το δημοκρατικό πολίτευμα και τα ανθρώπινα
δικαιώματα στους σύγχρονους κατακτητές εξ Ευρώπης.
Το ρητορικό ερώτημα που απλά θέτουμε σ' όλους τους τίμιους
και ευσυνείδητους δικηγόρους που σέβονται τον όρκο τους, είναι το εξής: Γιατί
θα πρέπει να παραμένουν στις τάξεις των δικηγόρων όλοι αυτοί που καταπατούν
τόσο κατάφωρα τον όρκο και τις Θεμελιώδεις αρχές και αξίες στην άσκηση της
δικηγορίας; Γιατί δεν τους αφαιρούν αυτό το δικαίωμα; Πρώτα και κύρια στον
δήθεν Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.
ΠΗΓΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
