-Κι εγώ που νόμισα
πως θα καλπάσω αγέρωχα
τινάζοντας τη χαίτη
ενός ελαφροϊσκιωτου σ' αγαπώ
-πως θα σ 'αφήσω το ποίημα
να το θηλάζεις στεναγμούς
ενάστρων αποχωρισμών...
-πως η Αυγή θα λογοδοτήσει
για τα χρώματα, που άπλωσα
στη σάρκινη γη σου
-Κι εγώ που νόμισα
πως η αγάπη σου δεν είχε σώμα
μα ένα φτερό χελιδονιού
για το μακρύ ταξίδι
πως σε προσγείωσα γλυκά
από το σύννεφο στη σάρκα
τινάζοντας τη χαίτη
ενός ελαφροϊσκιωτου σ' αγαπώ
-πως θα σ 'αφήσω το ποίημα
να το θηλάζεις στεναγμούς
ενάστρων αποχωρισμών...
-πως η Αυγή θα λογοδοτήσει
για τα χρώματα, που άπλωσα
στη σάρκινη γη σου
-Κι εγώ που νόμισα
πως η αγάπη σου δεν είχε σώμα
μα ένα φτερό χελιδονιού
για το μακρύ ταξίδι
πως σε προσγείωσα γλυκά
από το σύννεφο στη σάρκα
-Τάκης Φάβιος-
