Σήμερα, η λογοτεχνία έχει ένα ακόμη ραντεβού με έναν
λογοτέχνη, εδώ στον Κρόκο Κοζάνης, έναν πολυβραβευμένο ποιητή και συγγραφέα,
τον Αλέξανδρο Ακριτίδη, ο οποίος στις πρώτες του αναζητήσεις έψαχνε πάντα
ποιητικές λέξεις, που κι εκείνες με τη σειρά τους έψαχναν για φτερά στον κόσμο
των ονείρων και της πραγματικότητας.
Ο ποιητής, αμέσως μετά, πολύ γρήγορα, άλλαξε τη συγγραφική
του πορεία, από ποιητική σε πεζογραφικά διηγήματα, δίνοντας μας μια δυνατή
γεύση κι από εκείνη τη δραστηριότητά του, μέσω της Αλαργινής ηχώς του, όπως την
αποκάλεσε.
Φαίνεται όμως πως οι λέξεις τον κυνηγούσαν πάντα στο
συγγραφικό του ταξίδι… Τον συντρόφευαν στα όνειρά του… Γενικά, ήθελαν και πάλι
να πετάξουν, μέσω των ονείρων του… Αυτή τη φορά όμως έχοντας μια πυξίδα… Μια
πυξίδα, που ο συγγραφέας γνώριζε πολύ καλά τη λειτουργία της, μιας και
βασίζεται σε τρία βασικά στοιχεία για να λειτουργήσει κι ο ίδιος συγγραφικά:
Πρώτο στοιχείο: Η συγγραφική πυξίδα του συγγραφέα
απαρτίζεται από λέξεις και όνειρα που έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ποιος
είναι αυτός; Οι λέξεις να είναι συντεταγμένες όμορφα σ’ ένα έξυπνο, πολυεπίπεδο
και καλογραμμένο μυθιστόρημα, που θα έχει άριστη δομή κι εκφραστικά προσεγμένη
γραφή. Διαλέγει δε για πρωταγωνιστές, σεβαστά κι ενεργά άτομα της κοινωνίας,
ρεαλιστικούς και καθημερινούς ήρωες, αναμεμειγμένους όμως με παράδοξες
καταστάσεις. Αυτή ήταν η πρώτη φάση της λειτουργίας της πυξίδας των ονείρων του
Αλέξανδρου. Αυτός ήταν ο στόχος του. Γνώριζε όμως πολύ καλά ότι η πυξίδα
αποτελείται κι από άλλα μέρη. Τι έκανε λοιπόν, λέτε! Χρησιμοποίησε ένα δεύτερο
στοιχείο στη συγγραφή του για την εύρυθμη λειτουργία της πυξίδας των ονείρων
του.
Το δεύτερο στοιχείο είναι η μαγνητική συγγραφική βελόνα της
πυξίδας των ονείρων του, την οποία και κάνει να είναι βασισμένη στη γραμμή
πλεύσης της θρησκευτικής πίστης, έτσι ούτως ώστε να μας ανάγει, στην πορεία της
ανάγνωσής της, σ’ ένα πλήρες ανεμολόγιο μεταφυσικών φαινομένων, τύπου και
υποκατηγορίας της επιστημονικής φαντασίας, που κατατάσσει το μυθιστόρημα αυτό
στην κατηγορία της «μεταποκαλυπτικής μυθοπλασίας».
Και φυσικά υπάρχει κι ο συγγραφικός ανεμοδείκτης της πυξίδας
των ονείρων του συγγραφέα, που είναι και το τρίτο στοιχείο της συγγραφικής
αυτής δραστηριότητας, το οποίο μας κατευθύνει, εκτός από την εξωπραγματικότητα
και στις κύριες κατευθύνσεις της πραγματικότητας.
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται άμεσα πως αναδύονται στο έργο
αυτό, η σύγχυση της πραγματικότητας με την μυθοπλασία, σε βαθμιαίο εκτοπισμό
της μιας στην άλλη.
Νιώθει υποδουλωμένος με μια σειρά μεταφυσικών και σκοτεινών
στοιχείων, που πλανιούνται στην βιοατμόσφαιρα, όπως υποδουλωμένος αισθάνθηκε κι
ο συγγραφέας εξωτερικεύοντάς τα συγγραφικά σ’ ένα θρίλερ, με καλά εφέ και
στοιχεία, που γοητεύουν τον αναγνώστη.
Είναι εμφανές ότι ο συγγραφέας ακολούθησε μια νέα συγγραφική
προσέγγιση με κλειστοφοβικές συνθέσεις, οι οποίες παρατείνουν επιτυχώς την
αγωνία των αναγνωστών και αποτελούν τη σημείωση μιας συγγραφικής κι εμπορικής
εντέλει επιτυχίας, την οποία μπορούν να έχουν σαφώς όσοι έχουν την όαση να
εντάξουν μελλοντικά και να επενδύσουν σ’ αυτό το συγγραφικό έργο στον
κινηματογραφικό τομέα του αιώνα μας.
Ο συγγραφέας αναζητάει τη λογοτεχνική του καταγωγή ανάμεσα
σε δυο αστραφτερούς κόσμους: Πρώτο: του φυσικού κόσμου και Δεύτερο: του
μεταφυσικού κόσμου Και κινείται επαναστατικά στη συγγραφή μεταξύ μιας
«Βικτοριανής» εποχής και της νεωτερικότητας.
Χαρακτηρίζεται ως οπαδός του «Νέου κύματος» στο μοντέρνο
πεζογραφικό ρεύμα, το οποίο διαχειρίζεται με άνεση στη συγγραφική του έκφραση
χρησιμοποιώντας προσεγμένη γραφή και έχοντας εύλογη ενόραση.
Ξεγλιστράει με άμεσο τρόπο από τον φανταστικό κόσμο της
αφήγησης στο ρεαλιστικό, ανάμεσα στο ασαφές και στο προφανές, αποζημιώνοντας
τους φίλους του θρίλερ, που θέλουν την αδρεναλίνη τους κατακόρυφα ανεβασμένη
στα ύψη.
Κοφτοί θόρυβοι, παράξενες φιγούρες, συνοδευμένες με σύντομες
σκηνές, κάπως δυσδιάκριτες, παράξενα τοπία και άνθρωποι γεμάτοι μυστήριο,
προκαλούν με τις υποθέσεις τους συχνό ξάφνιασμα, αστραπιαίους ρυθμούς φρίκης
και γρήγορης ανατριχίλας.
Το μυθιστόρημα έχει παράδοξη, αφηγηματική πλοκή και σκηνικό
με ενδιαφέροντα στοιχεία.
Σ’ αυτό διαδραματίζονται η ιδιορρυθμία, η μυθοπλασία, η
φαντασία κι ο τρόμος, σε σημείο ρευστό κι ακαθόριστο, σχεδόν σουρεαλιστικό, που
αποδίδεται στο επαναστατικό ρεύμα του εντός εισαγωγικών: «πάνω ή πέρα απ’ την
πραγματικότητα».
Ο συγγραφέας επιδιώκει και επιχειρεί ριζοσπαστικές αλλαγές
στο χώρο της λογοτεχνικής σκέψης γενικότερα και καταφέρνει να ασκήσει επίδραση
στις μεταγενέστερες γενιές των λογοτεχνών, εφόσον το μυθιστόρημα αυτό, το
εμπλουτισμένο με προφητική συγγραφική ενόραση και δεδομένα, ελκύει το
αναγνωστικό κοινό, το οποίο ενδιαφέρεται για τη διερεύνηση του ασυνείδητου και
την απελευθέρωση της φαντασίας «με την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική».
Οι περιπέτειες του πονήματος αυτού διέπουν συστηματικά και
συνειδητά αλλαγές, επιπτώσεις και λύσεις στους αναγνώστες, οι οποίοι προσπαθούν
να εξηγήσουν και να εξερευνήσουν την ιδέα της αορατότητας και τον πόλεμο των
δυο κόσμων: του αόρατου και του ορατού, με μια θεματολογία βασανιστικής
αφήγησης, που αγγίζει τη φιλοσοφία της πραγματικότητας, συνδυασμένη με τη
μεταφυσική, τη γνωσιολογία, το σκεπτικισμό και την έννοια της συνείδησης.
Η παντοδυναμία των ονείρων, καθοδηγούμενη από την πυξίδα
τους στη σουρεαλιστική γραφή του Αλέξανδρου Ακριτίδη, ακολουθεί το αδιάφορο
παιχνίδι της σκέψης, που καταλύει τους ψυχικούς μηχανισμούς και παίρνει θέση
στη λύση των φανταστικών, προκατειλημμένων, αλλόκοτων, παράλογων προβλημάτων
της.
Παίρνει θέση φυσικά και στην δική μας καρδιά, που
αποδεχόμαστε τη σουρεαλιστική γραφή του συγγραφέα αυτού του πονήματος με αγάπη
στην πρωτοπορία της φανταστικής του δραστηριότητας.
Συγχαρητήρια, Αλέξανδρε και καλοτάξιδο το βιβλίο σου, με την
πυξίδα των ονείρων σου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των αναγνωστών της γης!
