Πηγή: progoniki.blogspot.gr
Ποια λόγια ακατάλυπτα
θα ψιθυρίσουν τους
χρησμούς μου
για την αδυναμία του
πάθους μου
στην έκσταση της γαλήνιας
νύχτας
μέσα στο δρακοθάλαμο του
ξενία
που με φιλοξενεί; Πόσοι
καπνοί
θα βγούν απ’ τα σπλάχνα
μου,
οι αιθυλένιοι καπνοί της
ψυχής μου
που αναδύονται από το
γλυκό,
όμορφο άρωμα της εικόνας
σου
με την έντονη
σεισμικότητα
των ματιών σου και το ρήγμα
που ξεπηδάει
μ’ ερωτήματα και πόθο από
τις δυο
τεκτονικές πλάκες των
χειλιών σου;
Πυθία σου θα γίνω στις
κραυγές
και τους λόγους σου,
στους έμμετρους χρησμούς
του πόθου σου..
-Μα τον Ξενία Δία και την
Ξενία Αθηνά!...-
Γιατί η θεία Απάντηση,
αμάρτημα θεώρησε την
άδικη φυγή σου
και την αφιλόξενη δειλία
σου
και τώρα εξόριστη μέσα
στον ξενώνα
με το καθιερωμένο λουτρό
και τον παρεχόμενο ύπνο
ζητώ την προστασία των
πρόξενων μιας
άξενης, πέτρινης πόλης
που αδυνατεί
να μου προσφέρει τα
ποθούμενα:
Στέγη στην ανεξήγητη
καρδιά σου
Άλας στην πικρόχολη
διαφυγή σου
Έλαιον στην ερωτηματική
πληγή της ύπαρξης μου
Όξον μετά του ύδατος
για τη λησμονιά των
πεπραγμένων σου
Λύχνον για τη φώτιση και
τις ανάγκες
του ταξιδιώτη του μυαλού
σου
Κλίνη ερωτική μετά του ηδονικού
στρώματος και της
τράπεζας
των αδηφάγων μας «ζωμών»,
προϊόντων της εκπλήρωσης
των ερωτικών υπηρεσιών
της σίτισης μας.
Σε ποια «Κασταλία» πηγή
να πιω
το νερό της ψυχής σου
σε ποιο δρακόσπιτο να
μασήσω
τα φύλλα δάφνης
των χρησμών του κορμιού
σου;
Σε ποιο μαντείο να
κυριεύσω
τον δαίμονα του έρωτα
σου,
να αιχμαλωτίσω τις
αντιστάσεις
της ανυποτακτικότητας
σου,
να διακορεύσω τα σύμβολα
της αγνότητας του
πνεύματος σου,
να συνωμοτήσω στις
αξεκαθάριστες σκέψεις σου,
να σου εξομολογηθώ
εντέλει αυτό
που θα σε προβιβάσει στην
τάξη των θεών,
να γίνω η διαβόητη
δαμάστρια
των άλογων σκέψεων σου,
να αναστήσω τ’ άστρα μας
που αποσπάσθηκαν από τον
ουρανό
και θαλασσοδέρνουν
στις ακτές των
αθανάτων!...
