ΤΣΟΚΤΟΥΡΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ.
Μέλι από κρίνο Παναγιάς σου στάζω στα αυτιά
του Ουρανού απόσταγμα, της Γαίας κατοικία
μέλι πνοή δοξολογιάς, σκίρτημα των ορέων
η Παναγιά που τύλιξε σ' ένα λευκό μαντήλι
τ' ακούμπησε στα χείλη της και έσταζε ψιθύρους
αγάπης αποθέματα, γλυκίσματα στον πόνο
να μαλακώσεις, να γενείς Άθιω ρόδιο νέκταρ
ν' ανθίσουν, να γλυκάνουνε οι πίκρες σου από μένα
και τα ηχηρά τα λάθη σου μ' αυτό να τα ξεχάσεις.
Μέλι αγάπης ειν' αυτό στης μοίρας τα χαστούκια
στα λόγια Της τα θεικά ξανά χαρά να νιώσεις
κι εκεί στην Άθιω φωλιά εσύ να ξαλαφρώσεις.
Το μέλι Της στις φράσεις σου ειν' βάλσαμο κι ελπίδα
το δάκρυ της κι ο στεναγμός αίμα απ΄ τα Άγια χείλια.
Σου στάζω μέλι απ΄την καρδιά, της Παναγιάς τη φλόγα
τα όνειρά σου αθάνατα να γίνουν στον αιώνα.
Μέλι νανούρισμα στ' αυτιά, στα όνειρα ηρεμία
μέλι με χάδι φώτισης, μετάνοιας κοινωνία.
