Στα νοερά ταξίδια μας πηγαίνουμε…
όπως το νυχτερινό
φεγγοβόλημα πάνω
από τα δέντρα,
τη στιγμή ακριβώς
που το φεγγάρι
στο ανέβασμά του..
αγγίζει τις κορυφές των δέντρων!
Αφήσαμε πίσω
την χρυσαφένια άμμο,
τα αφρισμένα κύματα
και το ζεστό αεράκι
πού άγγιζε απαλά
τα μαλλιά μας…
ο χρόνος έβγαλε
από το ψυχρό του συρτάρι
τις νερομπογιές
για να φιλοτεχνήσει
ένα ακόμη υγρό
κομμάτι πάνω στον ίδιο καμβά!
