Της Παρθένας Τσοκτουρίδου.
Αφέθηκε στις απάνθρωπες μελανές κηλίδες της ψυχής της
στα αφύλακτα σύμφωνα
της απειθαρχίας της
στα «μη» και στα «πρέπει»
του άπειρου χάους της
στην άπληστη αχνολαλιά
της στις άθλιες στρατηγικές
βυζάστρα στις σκαλιέρες
της μπαλάντας των αγγείων της
βαριαναστέναξε στο φορτίο
της θυελλώδους κακοτυχιάς της
ο μαρτυρικός πόνος κι η
θλίψη του εφιάλτη της τιμής
οπαδοί μιας φιλοσοφίας
που καρπώθηκε τη φράση:
«Αυτή είναι δημιούργημα
του εαυτού της»
διαρρήδην διερράγουσα από
τους γέλωτας της διασημότητας
το είδωλό της στη
διόφθαλμη όραση των σφαλμάτων
αποξηραίνεται στη
δογματική αίρεση των (δε)δοκιμασμένων
οι σκέψεις της φωλιά δρακόντων
στη γενναιότητα
δυσκολοπλησίαστες,
απρόσβλητες, παράξενες, περίπλοκες
υπερπηδούν τις διαταραχές
της στρυφνής δυστυχίας της
χρωματίζουν την
ευχαρίστηση της άγιας δωρεάς της αγάπης της
εγκαρδιώνουν το «εγώ» και
το «εσύ» της ταπεινότητάς της
συνωμοτούν στην αυτοθυσία
της προάσπισης των ενστίκτων της
υπογράφουν το
«ειδοποιητήριο» του ειδώλου του Έρωτα
ως εικός κατά τα εικότα
για τον σχετικό εορτασμό
ενός ελόγιμου ειδυλλίου
αφοσιωμένου στη συνθήκη ειρήνης
που υπογράφουν κατά
βούληση εαυτού
η μακρόβια υπομονή και η
σφηνωμένη εγκαρτέρηση.
