«. Όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, οι θεοί
παρέθεσαν εορταστικό δείπνο.
Μεταξύ τους και ο Πόρος,
ο γιος της Μήτιδας.
Όταν τελείωσαν το φαγητό,
ήρθε η Πενία για να επειτήσει, όπως ήταν εύλογο σ' αυτήν την ευτυχία και
στεκόταν μπροστά στην πόρτα.
Ο Πόρος λοιπόν μεθυσμένος
από το Νέκταρ βγήκε στον κήπο του Διός και αποκοιμήθηκε, όπως ήταν από τη μέθη.
Η Πενία τότε, που
εξαιτίας της απορίας της συνέλαβε το σχέδιο να γεννήσει 'ένα παιδί από τον
Πόρο, ξάπλωσε δίπλα του και συνέλαβε τον Έρωτα.
Γι' αυτό λοιπόν ο Έρωτας
έγινε συνοδός της Αφροδίτης και προστάτης της, επειδή γεννήθηκε την ημέρα των
γενεθλίων της και επειδή από τη φύση του είναι εραστής του Ωραίου, η δε
Αφροδίτη είναι ωραία.
Επειδή λοιπόν ο Έρως
είναι παιδί του Πόρου και της Πενίας, του δόθηκε ο εξής κλήρος: Κατ' αρχάς
είναι πάντοτε φτωχός και κάθε άλλο παρά απαλός και ωραίος όπως τον φαντάζονται
πολλοί.
Αντίθετα είναι σκληρός
και αγριωπός στην εξωτερική του εμφάνιση, ξυπόλητος και άστεγος.
Ξαπλώνει πάντα κατά γης
χωρίς στρωσίδια και κοιμάται μπροστά σε πόρτες και στους δρόμους.
Επειδή έχει τη φύση της μητέρας
του, έχει πάντοτε σύντροφό του τη στέρηση, διότι ο Έρως από τη φύση του είναι
πόθος και «κάθε πόθος είναι το σύμβολο μιας στέρησης».
Σύμφωνα όμως με τη φύση
του πατέρα του, τρέχει πίσω από το Ωραίο και το Καλό, γενναίος, ριψοκίνδυνος,
δραστήριος, δεινός κυνηγός εφευρίσκοντας διαρκώς νέα τεχνάσματα, επιθυμητής της
φρόνησης και επινοητικός, όλη του τη ζωή φιλόσοφος, φοβερός μάγος, γόητας και
σοφιστής.
Σύμφωνα με τη φύση του
δεν είναι αθάνατος ούτε θνητός, αλλά πάντοτε ανθεί και ευδοκιμεί την ίδια μέρα
όταν βρίσκεται σε ευπορία, πότε πεθαίνει και πότε ζωντανεύει, χάρη στη φύση του
πατέρα του.
Όμως, ότι αποκτά του
φεύγει πάντα.
Έτσι, ο Έρως δεν είναι
τελείως άπορος, ούτε πλούσιος.
Βρίσκεται στη μέση μεταξύ
σοφίας και αμάθειας.»
Για τους αναγνώστες
Παρθένα Τσοκτουρίδου
Παρθένα Τσοκτουρίδου
