Με τη συνεργασία της Αλεξάνδρας Καππάτου
Ψυχολόγου – Παιδοψυχολόγου.
Δώστε τέλος
στις εντάσεις στη σχέση σας με τα παιδιά σας, ακολουθώντας πέντε απλά βήματα.
Οι καβγάδες, οι φωνές και η ένταση είναι πολύ συχνά φαινόμενα στα σπίτια όπου μεγαλώνουν μικρά παιδιά. Όμως, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η συμπεριφορά του παιδιού μας είναι να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Υιοθετήστε μερικές απλές συνήθειες και δώστε τέλος στις μεταξύ σας εντάξεις, από τώρα και για πάντα.
Θυμίζετε στο παιδί τα «καθήκοντά» του με απόλυτη ηρεμία: Επειδή τα παιδιά και κυρίως τα νήπια δεν έχουν αίσθηση του χρόνου, θα πρέπει συχνά να του θυμίζετε τις υποχρεώσεις του - ναι, ακόμη κι όταν γυρίζετε εξουθενωμένες από τη δουλειά.
Δώστε του κίνητρα: Εξηγήστε στο παιδί σας πως, αν είναι «εντάξει» στις
υποχρεώσεις του (πηγαίνει στην ώρα του στο κρεβάτι ή μαζεύει τα παιχνίδια του),
τότε θα του διαβάσετε ένα έξτρα παραμύθι ή θα κάνετε κάτι άλλο μαζί που του
αρέσει.Οι καβγάδες, οι φωνές και η ένταση είναι πολύ συχνά φαινόμενα στα σπίτια όπου μεγαλώνουν μικρά παιδιά. Όμως, ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η συμπεριφορά του παιδιού μας είναι να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Υιοθετήστε μερικές απλές συνήθειες και δώστε τέλος στις μεταξύ σας εντάξεις, από τώρα και για πάντα.
Θυμίζετε στο παιδί τα «καθήκοντά» του με απόλυτη ηρεμία: Επειδή τα παιδιά και κυρίως τα νήπια δεν έχουν αίσθηση του χρόνου, θα πρέπει συχνά να του θυμίζετε τις υποχρεώσεις του - ναι, ακόμη κι όταν γυρίζετε εξουθενωμένες από τη δουλειά.
Επαινέστε το: Ο έπαινος και η επιβράβευση δεν έκαναν ποτέ
κακό σε κανένα παιδί. Αντίθετα, ενισχύουν την αυτοεκτίμησή του.
Αφήστε του το δικαίωμα να έχει το δικό του ρυθμό: Για να μην
είναι επιρρεπή στο άγχος και να μην υποφέρουν από το δικό μας στρες, κάποιες
φορές τα παιδιά χρειάζονται χρόνο και συγχρόνως τη βεβαιότητα ότι οι γονείς
τους τα κατανοούν, δεν τα απορρίπτουν και τους συμπαραστέκονται. Γι' αυτό,
επιτρέψτε του να ακολουθήσει τους δικούς του ρυθμούς, αλλά πάντα ελεγχόμενα.
Σεβαστείτε την «γκρίνια» του: Τα παιδιά χρειάζονται κάποιον που να είναι
διατεθειμένος να ακούει τα καθημερινά «μικροπροβλήματά» τους, χωρίς αυτό να
σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν το νούμερο ένα πρόβλημα για την οικογένεια. Η
φράση «πώς κάνεις έτσι για τέτοιες σαχλαμάρες», ίσως κάνει το παιδί να
αισθανθεί ακόμα πιο άχρηστο και να επιβεβαιώσει την αδυναμία του. Ενώ η
διαπίστωση «σε ενοχλεί αυτή η κατάσταση, τι θα μπορούσες να κάνεις για να την αλλάξεις;»
εκφράζει κατανόηση και συμπαράσταση. Με το γονιό σύμμαχο κάθε παιδί αισθάνεται
πιο δυνατό να αντιμετωπίσει δυσκολίες. Άλλωστε, αυτά που σε εμάς τους ενηλίκους
φαντάζουν παροδικά και ασήμαντα, επειδή έχουμε επίγνωση του χρόνου που περνάει,
για τα παιδιά αποτελούν τα βασικά ζητήματα της ζωής τους. Πολύ περισσότερο από
ένα καλό δώρο για τους βαθμούς στον έλεγχο, τα παιδιά χρειάζονται το γονιό που
θα ακούσει για το «μισητό» δάσκαλο ή για τη φίλη με την οποία όλο τσακώνονται.